کتاب پنجره های تشنه

رهبر معظم انقلاب در تقریظی درباره این اثر فرموده اند:

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست

این چه شمعی است که جان ها همه پروانه اوست

ای شعله فروزان، ای فروغ تابان، ای گرمابخش دل های خلایق! تو کیستی با این شکوه و جلال، با این شیرینی و دلنشینی، با این هیبت و اقتدار، با این همه لشکر دل به همراه، با غلغله فرشتگان که در کنار موکب تو با آدمیان رقابت می کنند؟ تو کیستی ای نور خدا، ای ندای حقیقت، ای فرقان، و ای سفینة النجاة؟ چه کرده ای در راه خدایت که پاداش آن خدائی شدنِ هر آن چیزی است که به تو نسبت می رساند؟ بنفسی انت، بروحی انت، بِمُهجَةِ قلبی انت، و سلام الله علیکَ یومَ وُلِدتَ و یوم اُستُشهِدتَ مظلوماً و یوم تُبعَثُ فاخِراً و مَفخَراً. 93/2/29.

بسیار خوب و با ذوق و سلیقه نوشته شده است؛ و با نگاه هنرمندانه و کنجکاو و نکته یاب.  93/2/28

بخشی از کتاب:

بعضی از جوان های مهرانی پرشورتر بودند و اصرار داشتند برای آن شب تریلی را برگردانیم مهران. می گفتند مگر ما شیعه نیستیم؟ مگر ما امام حسین(ع) را دوست نداریم؟ مگر خون مردم خوزستان از ما رنگین تر است که ضریح را پنهانی از شهر ما عبور دادید؟ می گفتند مغازه دارها مغازه ها را بسته اند و دارند می آیند. می گفتند اگر می دانستیم فقط باید از روی جنازه مان می گذشتید که ضریح را این طوری بیاورید مرز. می گفتند از چند سال پیش ما به زائران امام حسین(ع) در این شهر و این مرز کمک می کنیم، چرا حالا که ضریح از اینجا می‌گذرد نباید یک روز مهمان ما باشد.
یکی شان می گفت: از بی عرضگی مسئولان ماست که شما این طور آمدید و می روید. مردم این شهر مثل مسئولانش نیستند. اگر توی شکم من هم تیر خالی کنید، از جلوی تریلی کنار نمی روم.» به شوخی به او گفتم: ما تیر نمی زنیم. اگر کسی جلوی تریلی بایستد از رویش رد می شویم. و بعد جدی تر توضیح دادم که مسئولان شهرشان هم دست بالا یک ساعت است ماجرا را می دانند، اما آنها قبول نمی کردند. دلم برایشان می سوخت. برای اینکه ضریح در شهرشان نمانده غبطه می خوردند. و من از صمیم دل غبطه می خوردم به این شوقشان.