نعلین

در استحباب نعلین پاشنه دار

صباح حذاء گوید: حلبی برایم نعلینی آورد و گفت: این چنین نعلینی برایم بدوز که این نعلین پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است، گفتم: از کجا به دست تو رسیده است؟ گفت: حضرت صادق (علیه السلام) آن را به من نشان داد، من از حضرت تقاضا کردم آن را به من به بخشد او نیز ببخشید. صباح گوید: از روی آن برایش نعلین دوختم، و بعد از آن، اصحاب مرتب مراجعه می کردند که برایشان به همان نمونه نعلین بدوزم. و آن نعلین ظریف و پاشنه دار بود.

از امام باقر (علیه السلام): من هر کسی را که کفش بی پاشنه بپوشد، سرزنش می کنم.

از صباح کفشدوز: برای امام ششم (علیه السلام): نعلینی دوختم مطابق نمونه ای که فرستاده بود، و آن نمونه ظریف و کم رویه بود.

از منهال: نزد حضرت صادق (علیه السلام) بودم و نعلینی به پا داشتم که همه پشت پایم را پوشیده بود. امام (علیه السلام) فرمود: این کفش یهود است، برو آن را کم رویه و بی پشت کن.

در کراهت گره زدن بند نعلین

از امام ششم (علیه السلام): گره زدن نعلین مکروه است (مراد از بند نعلین قسمت رویه باریک آن است که روی انگشتان را می گیرد)، و نعلین کسی را که گره زده بود گرفت و بندش را در آورد.

و از آن حضرت است که اول کسی که بند نعلین خود را بست ابلیس بود.

کیفیت نعلین به پا کردن

از امام پنجم (علیه السلام) سنت است که کفش راست را قبل از چپ به پا کنی، و چپ را قبل از راست در آوری.

از کتاب نجات: کفش و نعلین را در حال نشسته بپوشید و بگویید: ((به نام خدا و به یاری خدا، خداوندا! بر محمد و آلش درود بفرست و پاهایم را در دنیا و آخرت محکم بدار، و بر صراط ثابت نگهدار روزی که قدمها می لغزد. به نام خدا حمد خدای را که کفش به من داد. که پاهایم را از ناراحتی حفظ کنم و خداوندا! قدم هایم را بر صراط خودت، ثابت بدار و از راه راست و معتدل ملرزان. ))

پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره آیه شریفه ((هرگاه به مسجدی روید خود را زینت کنید)) فرمود: مراد از زینت، کفش و انگشتری است. و فرمود: نعلین خود را دم در مسجد رسیدگی کنید.

درباره بند کفش زمانی که بریده باشد

از یعقوب سراج: با حضرت صادق (علیه السلام) به تسلیت عبد الله بن حسن (برای وفات فرزندش ) رفتیم، بند نعلین حضرت پاره شد، یکی از همراهان آن را گرفت که اصلاح کند، حضرت فرمود: صاحب مصیبت، به شکیبایی اولی تر است.

و از آن حضرت (علیه السلام): هر کس لباسش را وصله زند، و نعلین خود را بدوزد، و وسایل خانه را خود به منزل برد، از کبر آسوده گردد.

با یک لنگه کفش راه رفتن

از امام ششم (علیه السلام) فرمود: علی (علیه السلام) گاهی با یک لنگه کفش راه می رفت و دیگری را اصلاح می کرد.

از امام باقر (علیه السلام): پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس ایستاده آب بیاشامد، یا بر روی قبری تخلی کند، یا شب گرسنه سر به بالین نهد، یا با یک لنگ کفش راه رود، شیطان چنان بر او چیره شود که دیگر هرگز از او جدا نگردد.

در بیرون آوردن کفش وقت نشستن

از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): کفشها را (وقت نشستن ) در آورید، که روشی نیکو است و برای پا راحت تر است. و در روایتی آمده است که وقت غذا خوردن کفشهایتان را در آورید که برای پاها بهتر و راحت تر است و سنتی نیکو به شمار آید.

از امام ششم (علیه السلام)، هر کس کفش زرد بپوشد آن را کهنه نکند مگر آن که مالی به دست آورد، و بعد این آیه را خواند: ((زرد روشنی که رنگش بینندگان را به وجد آرد))

و از آن حضرت: هر کس نعلین زرد بپوشد در خوشحالی خواهد بود تا آن را کهنه سازد.

از حنان بن سدیر: بر امام ششم (علیه السلام) وارد شدم در حالی که نعلین سیاهی به پا داشتم، فرمود: چرا نعلین سیاه پوشیدی؟ مگر نمی دانی که در آن سه چیز نهفته است؟ پرسیدم: بیان فرمایید، فرمود: چشم را ضعیف می کند، ذکر را سست می کند و اندوه می آورد. به علاوه زی جباران است، بر تو باد بر نعلین زرد! که در آن سه خاصیت وجود دارد: چشم را تیزبین می کند، ذکر را محکم کند، و اندوه را برطرف می سازد به علاوه از پوشش انبیاء می باشد و از آن حضرت: کفش سیاه و نعلین زرد از سنت به شمار می رود.

و از آن حضرت: کفش پوشیدن به نور چشم می افزاید.

از امام حسن عسگری (علیه السلام): هر کس گرفتار کفش زدگی و میخک شود، خاکی بر دارد و با شیر آمیخته کند و با آب دهان بر سنگی بساید و بر جراحت نهد، انشاء الله بر طرف می شود.