نرم افزار مجموعه آثار آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری رحمه الله

نرم افزار مجموعه آثار آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری رحمه‌الله
متن كامل 7 عنوان كتاب در 48 جلد از آثار آیت الله سید عبدالاعلی سبزواری رحمه‌الله و دیگر آثار مرتبط، به زبان عربی.
موضوعات: فقه و احکام (فقه فتوایی و استدلالی)، اصول فقه و تفاسیر شیعه، آثار اندیشمندان و بزرگان و... .
سیستم عامل: ویندوز
حجم: 0.16 گیگابایت

محتوا
متن كامل 7 عنوان كتاب در 48 جلد از آثار آیت الله سید عبد الاعلی سبزواری رحمه‌الله و دیگر آثار مرتبط، به زبان عربی، در موضوعات: فقه فتوایی؛ فقه استدلالی؛ اصول فقه؛ تفاسیر شیعه، آثار بزرگان و اندیشمندان و... و كتاب‌هایی همچون: موسوعه فقهی مهذب الأحكام؛ تفسیر شریف مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن و... .
ارتباط متن و فهرست كتب با بخش‌های دیگر برنامه (نمایش، جستجو، قرآن، لغت‌نامه یا کتاب‌نامه)
متن قرآن كریم به همراه ترجمه
متن کامل چند دوره لغت‌نامه
 

امکانات و قابلیت‌ها
نمایش متن
دسترسی به متن و فهرست تمام آثار موجود در برنامه؛
امكان انتخاب فهرست درختی و گزینشی و ارتباط آنها با متن، به همراه قابلیت تطبیق دوسویه متن و فهرست؛
قابلیت انتخاب عنوان كتاب، جلد و صفحه به همراه امكان گسترده كردن صفحه متن و فهرست؛
مقایسه دو متن از یک یا دو کتاب با یکدیگر به صورت هم‌زمان؛
محدود كردن دامنه متن و فهرست کتب به موارد دلخواه؛
قابلیت حفظ هر یك از متون یا فهرست‌های انتخابی به‌طور مستقل، جهت دسترسی ‌آسان به آنها؛
جستجو
جستجوی ساده و پیشرفته در متن و فهرست كتب برنامه؛
جستجو در بیش از 19300 عنوان باب و سرفصل كتب از طریق فهرست گزینشی؛
قابلیت حفظ هر یك از جستجوهای انجام‌‌‌شده به‌طور مستقل، جهت دسترسی ‌آسان به آنها؛
محدود کردن دامنه جستجو به متن یا متون دلخواه به همراه قابلیت‌های ویژه؛
فهرست‌سازی توسط علایم عمومی جهت تهیه فهرست‌های پویا و متنوع از كلمات.
لغت‌نامه
متن کامل چند دوره لغت‌نامه با امکان دسترسی به ریشه و مشتق کلمات؛
ارتباط واژگان متون با لغت‌نامه‌های برنامه، جهت فهم آسان معنا؛
پژوهش فعال
ارتباط متن و فهرست كتب با بخش‌های دیگر برنامه (نمایش، جستجو، قرآن، لغت‌نامه یا کتاب‌نامه)؛
قابلیت انتقال متن انتخابی به حافظه جانبی یا محیط Ms-word؛
كتاب‌شناسی یا كتاب‌نامه؛
دسترسی به اطلاعاتی مفید درباره نسخه‌‌شناسی هر یك از كتب.
یادداشت‌برداری
امكان انتقال متن یا فهرست مورد نظر به قسمت یادداشت برنامه؛
قابلیت ذخیره‌‌سازی و ویرایش متن انتقالی در صفحه یادداشت؛
انتقال متن از قسمت یادداشت به محیط Ms-word.
چاپ
چاپ متن یا فهرست مورد نظر کاربر، به همراه قابلیت‌های متعدد.
راهنما
دسترسی به توضیحات مفید در خصوص آشنایی بیشتر با قسمت‌های مختلف برنامه؛
 

امكانات پژوهشی
نمایه‌گذاری، حاشیه‌نویسی، رنگی كردن و علامت‌گذاری در متن با هدف بازیابی سریع‌تر مطلب و ثبت اطلاعات بیشتر مربوط به متون برنامه؛
امکان مدیریت قابلیت‌های پژوهشی برنامه توسط کاربر.
امكانات جانبی
دسترسی به چند نوع صفحه‌كلید رایج و چندین قلم نمایش جهت استفاده آسان از نرم‌افزار؛
امكان مشخص كردن مسیر برای ضبط پژوهش‌ها به همراه قابلیت‌های متنوع؛
قابلیت نمایش یا عدم نمایش اِعراب و سرصفحه در متون برنامه.
 

شخصیت‌شناسی عبدالاعلی سبزواری
آیت‌الله سید عبد الاعلى سبزوارى در 18 ذیحجه، مصادف با عید غدیر به سال 1329 ق، در شهر سبزوار دیده به جهان گشود. پدرش مرحوم سید علىرضا افقهى سبزوارى از علما و خطباى نامى سبزوار بود که در مدارس حوزوى آن سامان به تدریس مقدمات اشتغال داشت. اقامه نماز جماعت و رسیدگى به امور دینى و مذهبى و پاسخگویى به مسائل شرعى، از دیگر اشتغالات این عالم فرزانه بود. مادر سید عبد الاعلى نیز از خانواده علم و ادب و فرزند قاضى سبزوارى از حکماى بزرگ آن خطه و شارح دعاى کمیل بود. رشد و نمو در خانواده‌اى متدین و علم‌دوست و تشویق ایشان، علاقه سید را به علم‌اندوزى مضاعف کرد و او تمام عمر خویش را در شهرهاى سبزوار، مشهد و نجف در تحصیل و تدریس و تحقیق سپرى نمود و در آن سامان، مرجعیتى تامه یافت.
حیات علمى
آیت الله سبزوارى، خواندن و نوشتن را نزد پدر فاضلش آموخت و مقدمات صرف و نحو را نزد اساتیدى از سبزوار فرا گرفت. ایشان از حافظه عجیبى بهره‌مند بود؛ به‌گونه‌اى که در کودکى، الفیه ابن مالک را از بر نمود. در 8 سالگى، راهى مشهد مقدس شد و با جدیت و پشتکار، طى 12 سال، سطوح عالیه را گذراند و در سال 1348 ق براى بهره‌مندى از برکات حوزه علمیه نجف اشرف راهى آن سامان شد و چنان همتى در راه کسب دانش و معرفت از خود نشان داد که اساتید، او را الگویى براى دیگر شاگردان معرفى مى‌کردند. ورود به حوزه نجف با آغاز تدریس ایشان همراه بود. ایشان در ایام هفته به تدریس فقه و اصول مى‌پرداخت و در روزهاى تعطیل، فلسفه و عرفان تدریس مى‌کرد.
منهج علمى آیت الله سبزوارى
فقه و اصول: وى اولین کسى است که علم اصول را از مباحث ناکارآمد در فقه، پیراست.
منهج فقهى ایشان با مشخصاتى چون موافقت با اسلوب عرفى، خالى بودن از استدلالات فلسفى، استفاده از عبارات ساده و پیراسته از زوائد، طرح مسائلى که در آثار دیگران نیست، استفاده از روشى خاص براى بى‌نیاز شدن از اصل تعادل و تراجیح و... از دیگر روش‌هاى فقهى متمایز است.
آثار فقهى ایشان با توجه به مبناى وى در استنباط احکام که پرهیز از ژرف‌کاوى و باریک‌اندیشى‌هاى عقلى در مفاهیم الفاظ و اعتماد فراوان بر بناى عقلاء و دریافت‌ها و فهم‌هاى عرفى است، از ساده‌ترین آثار فقهى مستدل به شمار مى‌رود. آراء فقهى و اصولى وى در دو کتاب مهذب الاحکام و تهذیب الاصول گرد آمده است.
تفسیر: ایشان با نگارش کتاب نفیس مواهب الرحمن، قدرت خویش را در تفسیر نشان داده‌اند و توجه بسیارى از دانش‌پژوهان را به خود جلب کرده‌اند. وى در این کتاب، مباحث تفسیرى را با اسلوبى روان و ساده بیان کرده است.
یکى از ابتکارات وى در این زمینه، طرح بحث دلالى است که در بین مفسرین گذشته بى‌سابقه مى‌باشد. در این مبحث، دلالت الفاظ و رموز مربوط به آنها استخراج مى‌گردد؛ همان کارى که امروزه در تفسیر متون، رایج است. از جمله تمایزات روش تفسیرى ایشان، انتخاب مقطعى از آیات که هدفى واحد را پیگیرى مى‌کنند و ارائه تفسیر آنهاست. وى آیات را ناظر به تمام زمان‌ها و مکان‌ها مى‌دانند و معتقدند که دلیلى بر تخصیص آنها به زمان نزول وجود ندارد.
فلسفه: آیت‌الله سبزوارى در نوجوانى و از طریق مرحوم نخودکى با تفکرات میرزا مهدى اصفهانى (متوفاى 1365ق) آشنا شد. نقدهاى میرزا مهدى بر حکمت متعالیه که آن روزها سروصداى زیادى در حوزه مشهد ایجاد کرده بود، اثر عمیقى در تفکر سبزوارى گذاشت. نمایى از تفکرات سید مهدى اصفهانى و سید محمد عصار (که او نیز انتقاداتى بر حکمت متعالیه داشت) در آثار سبزوارى به چشم مى‌خورد.
بخش گسترده‌اى از آراى سبزوارى مانند مشترک لفظى دانستن وجود بین خالق و مخلوق و مشترک معنوى دانستن آن بین ممکنات، تردید جدى در مورد اصیل بودن وجود، توجه به مسئله حدوث و صنع و اثر به‌جاى پى‌جویى علت احتیاج مخلوقات به خداوند در بحث «امکان»، اثبات ماهیت براى خداوند و تبیین تفاوت بین خدا و موجودات برحسب ماهیت، مخالفت با قاعده «الواحد لا یصدر عنه الا الواحد»، ارجاع صفات ثبویته به صفات سلبیه و... همه و همه، به‌گونه‌اى منسجم و هماهنگ با اندیشه‌هاى میرزا مهدى اصفهانى، نخودکى و سید محمد عصار و در مخالفت با مبانى حکمت متعالیه و مبانى عرفان نظرى مطرح شده‌اند.
اندیشه سیاسى آیت‌الله سبزوارى: آیت‌الله سبزوارى همچون استاد خویش میرزاى نائینى، علاوه بر درخشش در عرصه علم و تقوا، از منظر سیاسى نیز فردى فعال و صاحب‌نظر بود و با توجه به محیط زندگى ایشان که تحت حاکمیت حکومتى جائر و ستمگر بود، نظریات و فعالیت‌هاى سیاسى ایشان اهمیتى مضاعف داشت. این دانشمند فرزانه با تکیه بر مبانى اصیل اسلامى، مبانى سیاسى را مطرح مى‌کردند و در این راه، خطرات را به جان مى‌خریدند. ایشان حاکمیت را حق مسلم ولى فقیه مى‌دانستند و استدلال‌هاى متعددى در این زمینه ارائه مى‌دادند. وى همچنین فلسفه علمى تمام فقه را حکومت مى‌دانستند و شرایط متعددى را براى ولى فقیه برمى‌شمردند. او از قیام ساکنان جنوب عراق در مقابل رژیم بعثى عراق حمایت کرد و بیانیه‌اى صادر کرد که توسط فرزندش در صحن علوى نجف قرائت شد و پس از سرکوب قیام توسط رژیم بعث، دفتر ایشان پناهگاهى براى مجاهدین شد.
آیت‌الله سبزوارى، حمله عراق به کویت را نیز محکوم کرده و نماز سربازان را در آنجا باطل و تصرف در اموال کویتیان را ممنوع دانستند و مسلمانان را به حفظ وحدت و پایدارى در برابر توطئه‌هاى دشمنان فراخواندند. آیت‌الله سبزوارى، رابطه بسیار محکمى با امام خمینى داشت و انقلاب اسلامى ایران را همواره مورد حمایت قرار مى‌داد؛ به‌گونه‌اى که در جوّ خفقان عراق، در هنگام رحلت امام، مجلس درس خود را به این مناسبت تعطیل کرد.
خصوصیات اخلاقى آیت‌الله سبزوارى
آیت‌الله سبزوارى، همانند دیگر بزرگان عرصه علم دینى، همواره در تلاش بود تا معلومات خود را با عمل همراه سازد. وى نظریه اخلاقى تقوا را جایگزین نظریه اعتدال ارسطو مى‌دانست و بالاترین ملاک را در یافتن توفیقات گوناگون و راه یافتن به درجات عالى انسانیت، تقواى الهى معرفى مى‌کرد. ایشان به اخلاق دینى، بیش از اخلاق فلسفى گرایش داشتند، لذا احادیث اخلاقى را بسیار مورد توجه قرار مى‌دادند. تحصیل در نزد اساتید بزرگ عرفان و اخلاق، همچون مرحوم نخودکى، قاضى طباطبایى، بادکوبه‌اى و... بعد اخلاقى ایشان را به میزان قابل توجهى تقویت کرده بود؛ به‌گونه‌اى‌که وى در میان طلاب حوزه نجف اشرف، به ورع و احتیاط شدید شهرت داشت. تواضع و فروتنى ایشان، زبانزد خاص و عام بود و با وجود مرجعیت عامه یافتن، لباس‌هایش را با دست خود مى‌شست. گاه، به جاروب کردن مسجد مى‌پرداخت. در سلام کردن بر همگان پیشى مى‌گرفت و کوچک‌ترین تغییرى در رفتار ایشان قبل و بعد از تصدى مرجعیت مشاهده نگردید. سید ابو الحسن اصفهانى، در مورد ایشان فرموده است: «انه أفرط فی الحیاء».
در هنگام مرگ، خانه و زمینى را برجاى نگذاشت. ساده‌پوشى و پرهیز از پرخورى، از ویژگى‌هاى ایشان بود. در گفتار، میانه‌رو بود و بیشتر اوقات به ذکر و دعا مشغول بود. قدردان پیشینیان، به‌خصوص بزرگان علم و ادب بود و شاگردان و طلاب جوان را به مهر پذیرا.
استادان
الف) در حوزه علمیه سبزوار: 1. سید علىرضا افقهى سبزوارى (پدر بزرگوارشان)؛ 2. سید عبدالله برهان.
ب) در حوزه علمیه مشهد مقدس: 1. شیخ محمدحسن برسى (متوفاى 1341 ق)؛ 2. ادیب نیشابورى (متوفاى 1344ق)؛ 3. میرزا عسکر شهیدى (متوفاى 1355ق)؛ 4. سید محمد عصار (متوفاى 1356ق)؛ 5. شیخ حسن‌على اصفهانى (متوفاى 1361ق) و 6. شیخ على‌اکبر نهاوندى (متوفاى 1369)ق.
ج) در حوزه علمیه نجف اشرف: 1. شیخ ابوالحسن مشکینى (متوفاى 1358ق)؛ 2. میرزا محمدحسین نائینى (متوفاى 1355ق)؛ 3. سید ابوالحسن موسوى اصفهانى (متوفاى 1365ق)؛ 4. سید حسین لاهیجى بادکوبه‌اى (متوفاى 1358ق)؛ 5. شیخ محمدحسین کاشف الغطاء (متوفاى 1373ق)؛ 6. شیخ محمدجواد بلاغى (متوفاى 1352ق)؛ 7. سید على قاضى طباطبایى (متوفاى 1365ق)؛ 8. ضیاءالدین عراقى (متوفاى 1361ق)؛ 9. شیخ عبدالله مامقانى (متوفاى 1351ق)؛ 10. علامه آقا بزرگ تهرانى (متوفاى 1389ق)؛ 11. محدث بزرگ شیخ عباس قمى (متوفاى 1359ق).
شاگردان
آیت‌الله راستى کاشانى؛ سید على سبزوارى، فرزند آن مرحوم؛ سید محمد کلانتر؛ سید جمال الدین استرآبادى؛ سید محمد غروى؛ میرزا محمدعلى تبریزى؛ سید محمد خرسان موسوى؛ شیخ محمدفاضل استرآبادى؛ شیخ رمضان‌على قوچانى؛ سید محمدتقى حکیم؛ سید محمدحسین غروى قمشه‌اى؛ سید محمدمهدى بجنوردى؛ شیخ غلامرضا عرفانیان و... .
تألیفات
مهذّب الأحکام (30 جلد)؛ مواهب الرّحمن (25 جلد)؛ تعلیقه کامل بر دوره «جواهر الکلام»؛ تعلیقه کامل بر دوره «الحدائق النّاضره فی احکام العترة الطّاهره»؛ تعلیقه بر «الوافى»؛ تعلیقه بر«وسائل الشّیعه»؛ تعلیقه بر«منظومه حاج ملا هادى سبزوارى»؛ تعلیقه بر کتاب «اسفار ملا صدرا»؛ تهذیب الأصول؛ جامع الأحکام الشّرعیه؛ تعلیقه بر «العروة الوثقى»؛ تعلیقه بر «وسیله النجاة»؛ مناسک حج؛ رساله توضیح المسائل؛ حاشیه و شرح تفسیر «الصّافى»؛ منهاج الصّالحین؛ الحجة العلیا فی شرح العروة الوثقى (تقریرات درس ایشان به قلم مرحوم سيّد جلال الدّین یزدى)؛ لباب المعارف (2 جلد)؛ حاشیه بر «مستند الشیعه»؛ رساله‌هایى با عناوینى چون: ربا، عدالت، دماء، ریا در عبادات، طهارات ثلاث، صلاه، صیام، حج، خمس، تقلید، مناصب حکومت، قضاوت از ناحیه حکومت جائر، اموال مجهول المالک، تقیه، احکام عده در وطى محرم؛ المحصول من فن الأصول؛ الحجة العظمى فی شرح العروة الوثقى.
وفات
روح پاک آن عالم وارسته، روز دوشنبه، 28 صفر 1414ق، دار فانى را وداع گفت و پیکر پاک آن مجاهد نستوه به علت ممانعت رژیم بعثى عراق از برگزارى تشییع جنازه رسمى، غریبانه به حرم علوى منتقل و پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله سید على بهشتى در مسجد حویش، محل عبادت و تدریس آن فقید، به خاک سپرده شد.