برنامه ریزی محرومیت زدایی

گزیده متن

مسئله ی محرومیت مناطق محروم و عدم برخورداری آن ها از امکانات لازم همواره در طول تاریخ پیش روی جوامع بشری بوده و می باشد. محرومیت مناطق محروم، همیشه در مقایسه با مناطق برخوردار سنجش می گردد و بدلیل رو به بهبود بودن وضعیت رفاه و برخورداری در اثر پیشرفت های فنی، اقتصادی و تکنولوژیکی و ... همیشه مناطقی داریم که به لحاظ شاخصهای رفاه در وضعیت مطلوب تری نسبت به مناطق هم جوار خود هستند. این موضوع تلاش دائمی برای دستیابی به متوسط سطح رفاه برای تمامی مناطق و برقراری عدالت در بهرهمندی از منابع توسط ساکنان کشور را غیر قابل اجتناب میکند.

برنامه ریزی محرومیت زدایی، یکی از تلاش هایی است که برای کم کردن فاصله ی بین مناطق برخوردار و عدم برخوردار صورت میگیرد. در کشور اسلامی ما ایران، از بدو پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل کاستی ها و مسایل و مشکلات انباشتهای که فرا روی مناطق قرارگرفته بود، تلاش برای محرومیتزدایی آغاز گردید. این تلاش، گاهی در قالب فعالیت های مشارکت مردمی بوده و گاهی جنبه ی دولتی داشته است. تجربه نشان داده است که آن جا که هردوی این نیروها دست به دست هم داده اند و خواست مردم با سیاست ها و برنامه های دولت یکی شده است، هم افزایی فعالیتها چندین برابر و اثر بخشی آن ها بیشتر بوده است.

روز افزونی دارد، از دو بعد مورد توجه است: یکی کمک به پرورش و تربیت نیروهای جوان مؤمن و انقلابی، و دیگر زدودن چهره ی فقر و کمبود از مناطق محروم. اردوهای جهادی به معنای مجموعه ی حرکت های سازمان یافته ی دانشجویان، طلاب، جوانان و دیگر اقشار مردم برای حضور فعال در مناطق محروم با اهداف الهی در راستای خودسازی، خدمت رسانی و محرومیت زدایی است.