کتاب دختر گمشده

دختر گم‌شده، داستان هم‌اتاقی بتسی است. یک روز که سرخوش مشغول آواز خواندن است، از بتسی خداحافظی می‌کند. او می‌گوید کاری دارد که باید برود انجامش بدهد. بتسی چند روزی را با نگرانی و دلهره پشت‌سر می‌گذارد تا اینکه تصمیم می‌گیرد موضوع گم شدن هم اتاقی‌اش را به سرپرست اردوگاه بگوید... 

کتاب دختر گم‌شده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر از مطالعه‌ی داستان‌های پلیسی، معمایی و جنایی لذت می‌برید، کتاب دختر گم‌شده را بخوانید. 

درباره‌ی شرلی جکسون

شرلی هاردی جکسون در 14 دسامبر 1916 در سان‌فرانسیسکو، کالیفرنیا به دنیا آمد. معروف‌ترین اثر شرلی جکسون داستان کوتاه لاتاری است که برای اولین بار در مجله نیویورکر به چاپ رسید و از مشهورترین داستان‌های کوتاه قرن بیستم است. او جوایز بسیاری را برای آثارش از آن خود کرد. جایزهٔ اُ. هِنری (در سال 1949 برای داستان لاتاری) و جایزهٔ ادگار آلن پو (در سال 1961 برای داستان لوئیزا، لطفاً به خانه برگرد). شرلی جکسون با سبک خاص نوشتن خود که جنایی و معماگونه و در ژانر وحشت است، تاثیر بسیاری بر نویسندگان مشهور این سبک بعد از خود گذاشت. استیفن کینگ و ریچارد متیسون از جمله نویسندگانی بودند که او را الگوی کار خود قرار دادند. در سال 2007 جایزه «شرلی جکسن» توسط بنیاد وی تأسیس شد.

شرلی جکسون در 8 اوت 1965 در سن 48 سالگی در نورت بنینگتون، ورمانت به علت نارسایی قلبی از دنیا رفت. 

بخشی از کتاب دختر گم‌شده

فردای آن روز بتسی کمی نگران شد، بیش‌تر به این خاطر که تخت بغلی‌اش خالی مانده و کسی در آن نخوابیده بود. فکر وحشت‌ناک در جریان‌گذاشتن «سرپرست اردوگاه» به ذهنش رسید (به شنیدن چیزهایی از این قبیل فکر کرد: «قضیهٔ بتسی رو شنیدی؟ دست‌پاچه رفته پیش خاله‌جِین تا بگه هم‌اتاقیش گم شده و تازه تمام مدت دخترِ طفلی...») و در نتیجه به‌جای این کار، کنجکاوانه از چند نفر دیگر پرس‌وجو کرد و هر بار جوری سؤالش را می‌پرسید که انگار اتفاق خاصی نیفتاده. از قرار معلوم، هیچ‌کس از دوشنبه‌شب هم‌اتاقی‌اش را ندیده بود؛ همان شبی که به او گفت: «بعداً می‌بینمت» و گذاشت و رفت.

روز سوم بتسی از یک نفر پرسید: «به نظرِت باید بِرَم و به جِین بگم؟»

و جوابی سنجیده گرفت: «خب... به نظرم اگه نَری و اون واقعاً گم شده باشه، برات دردسر می‌شه.»

«سرپرست اردوگاه»، زنی آسوده، صبور و سرحال، آن قدری سن داشت که بتواند «مادر» و سرپرست هریک از مربیان باشد و آن‌قدری هم معقول بود، که در چشم بقیه پُرابهت جلوه کند. بادقت به حرف‌های بتسی گوش داد و پرسید: «از دوشنبه‌شب نیست و امروز که پنج‌شنبه‌س می‌گی؟»

بتسی، جواب داد: «روراست نمی‌دونستم چی کار کنم؛ ممکن بود رفته باشه خونه... یا؟»

«یا...؟»