کتاب دستواره سخن می گوید

قسمتی از کتاب: 

خداوند این توفیق را نصیب بنده کرد تا همراه کادرهای لشکر 27 محمدرسول‌الله (ص) برویم به ملاقات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای؛ که آن زمان ریاست‌جمهوری کشور را به عهده داشتند. در محل ریاست‌جمهوری ایشان ما را به حضور پذیرفتند و بعد از دریافت گزارش عملکرد لشکر در عملیات، از حاج آقا کوثری، صحبت‌های جالبی کردند ... بعد از آن‌که وقت دیدار به آخر رسید، وقتی آقا داشتند از پلکان انتهای سالن بالا می‌رفتند، دفعتاً معاون لشکر، سید محمدرضا دستواره، با همان روحیهٔ شاد و بذله‌گویی خاص خودش، با صدای بلند گفت: «برای رفع سلامتی ریاست‌جمهور ...» مکث کرد و چیزی نگفت. همهٔ حضار متحیر به رضا خیره شدند. حتی آقا هم سر به عقب چرخاندند تا ببینند چه کسی این جمله را گفت. محمدرضا تا دید آقا سر به عقب چرخانده‌اند و به او نگاه می‌کنند با لبخند ادامه داد: «... بعث عراق اجماعاً صلوات.» همهٔ حضار، با خنده، زدند زیر صلوات (ص) آقا هم خندیدند.

درباره شهید دستواره: 

محمدرضا دستواره اول بهمن‌ماه سال 1338، در ماه شعبان، در یکی از مناطق محروم جنوب تهران، به نام گود مرادی، به دنیا آمد. در سال 1350 شمسی رژیم پهلوی، درحالی‌که اهالی روستاها و مناطق محروم کشور با فقر و نداری دست و پنجه نرم می‌کردند، جشن‌های 2500 سالهٔ شاهنشاهی را در کشور برپا کرد. سید محمدرضا در همان سال وارد مقطع راهنمایی شد و سه سال دورهٔ راهنمایی را در مدرسهٔ شاه، که در محلهٔ باغ آذری قرار داشت، سپری کرد. اما از آن پس به علت شرایط نامناسب اقتصادی، ترک تحصیل کرد و برای کمک به خانواده در یک کارگاه خیاطی، در بازار تهران مشغول کار شد. یک سال پس از ترک تحصیل، عشق به یادگیری، دوباره سید محمدرضا را به محیط باصفای مدرسه کشاند و در سال تحصیلی 53 ـ 54 در دبیرستان پهلوی در پایهٔ اول متوسطه مشغول تحصیل شد. با گسترش انقلاب اسلامی ایران، به رهبری امام خمینی 0، اکثریت مردم انقلابی به ندای رهبر کبیر انقلاب لبیک گفتند. آن زمان، سید محمدرضا و دیگر جوانان جنوب شهر در مناسبت‌های مختلف از مقابل مدرسه دسته‌های تظاهرات راه می‌انداختند و در خیابان شوش و کوچه پس‌کوچه‌های اطراف آن علیه رژیم پهلوی شعار می‌دادند. گاهی نیز شیشهٔ مغازه‌های مشروب‌فروشی را می‌شکستند. در آبان 1358 سید محمدرضا به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست پس از پشت سر گذاشتن پانزده روز دورهٔ آموزشی در پادگان امام‌حسین (ع) به گردان 4 سپاه، مستقر در پادگان ولی‌عصر (عج)، معرفی شد. او در دی ماه همان سال به به مناطق غرب کشور اعزام شد تا در برابر گروهک‌های ضد انقلاب در شهر روانسر بایستد. در فروردین 1359 به گروه احمد متوسلیان، در شهر پاوه پیوست و در اسفند همان سال مسئولیت فرماندهی پاسگاه شهدا، در جبههٔ مریوان را به عهده گرفت. در فروردین 1361 سید محمدرضا همراه تیپ تازه‌تأسیس 27 محمدرسول‌الله (ص) در عملیات فتح‌مبین شرکت کرد و این تیپ توانست در این عملیات صددرصد مناطق هدف را بگیرد و آن‌ها را تثبیت کند. او در طول سال‌های 61 تا 65 در عملیات‌های زیادی شرکت کرد و رشادت‌ها نشان داد تا این که در 13 تیرماه 1365 در عملیات آزادسازی شهر مهران به شهادت رسید. روحش شاد و راهش مستدام.