کتاب رضایت از زندگی

زندگی، در اندیشه دینی،مزرعه آخرت و خاستگاه رسیدن به کمال اخروی است. گروهی به غلط،دین را (زندگی ستیز) می دانند و گروهی به اشتباه، (زندگی پرست) می وند و ممکن است آنانی که از تفکر زندگی ستیزی جدا می شوند، به دامان زندگی پرستی در افتند. دین نه زندگی ستیز است و نه زندگی پرست؛ بلکه دین، زندگی را بستر تکامل و مقدمه ی آخرت می داند. بنابر آنچه گفتیم، زندگی موفق، زندگی است توأم با رضایت و خرسندی باشد.اگر زندگی، بستر تکامل است، رضامندی هم شرط موفقیت در زندگی است. کسانی می توانند به تکامل بیندیشند که با زندگی خود، مشکل نداشته باشند. میان(مشکل داشتن در زندگی) با (مشکل داشتن با زندگی) تفاوت وجود دارد. همه ی انسان ها در زندگی مشکل دارند؛ اما انسان موفق، کسی است که با زندگی اش مشکل نداشته باشد و این یعنی رضامندی از زندگی. برای رسیدن به موفقیت باید به رضامندی رسید و کسب رضامندی،مهارت خاص خود را می طلبد. بدون مهارت، نمی توان به رضامندی دست یافت.

هرچند زندگی مقدمه ی آخرت است. اما همین مقدمه،چون بنیان تکامل است، حساس و سرنوشت ساز است. زندگی را نباید دست کم گرفت و ساده انگاشت. زندگی پرستی مطرود است؛ اما بی خیالی و بی برنامگی در زندگی نیز مطرود است. زندگی، پیچیده و پر رمز و راز است لذا برای موفقیت در زندگی باید (مهارت زندگی کردن) را آموخت. راز بسیاری از ناکامی ها، ناکامی در مهارت های زندگی است. کسانی که مهارت زندگی کردن را نمی دانند، از زندگی خود نالان و نا راضی اند.

بخش اول کتاب به باور هایی اختصاص دارد که در رضامندی افراد مؤثرند. فصل اول نقش شناخت و باور ها را در تصحیح انتظارات و احساسات تبیین می کند و فصول بعدی شناخت لازم در ابعاد مختلف زندگی را مورد بررسی قرار داده اند.

فصل دوم به این می پردازد که این جا دنیا است نه بهشت و نباید از دنیا انتظار بهشت داشت.

فصل سوم به این حقیقت می پردازد که دنیا راحت خانه نیست بلکه آمیخته با دشواری ها و کش قوس ها است و نقش این شناخت را در رضامندی بررسی می کند.

فصل چهارم به مسأله مهم معنای زندگی و نقش آن در پویایی زندگی می پردازد و بر شناخت معنای صحیح زندگی تأکید می کند.

فصل پنجم مسأله رزق و قوانین آن را مطرح و نقش شناخت صحیح قوانین را در آسایش روانی تبیین می کند.

فصل ششم به موضوع آرزو در زندگی گی پردازد و نقش مدیریت آرزو را در رضامندی روشن می شازد.

فصل هفتم موضوع دل بستگی به دنیا و تأثیر ان در افزایش فشار روانی را تبیین کرده و نقش شناخت صحیح دنیا در دلبسته نشدن به آن را بررسی و تدثیر قطع دلذ بستگی را در افزایش آرامش و رضامندی از زندگی تبیین می کند.

فصل هشتم مسأله مهم مقایس کردن زندگی را به بحث گذاشته و با طرح مقایسه های مثبت و منفی،بر نقش نوع شناخت در چگونگی مقایسه تأکید می ورزد.

و بالاخره در فصل نهم بر این حقیقت تأکید می کند که نا رضایتی از زندگی معلول سخت گرفتن زندگی است نه دشوار بودن آن.