کتاب عطر قصه های تو

همه والدین و مربیان در پی آن هستند که راه های درست و تاثیرگذاری برای تعلیم و تربیت فرزندانشان پیدا کنند; زیرا می‌دانند آموزش فرزندان و پرورش آنها به شیوه های سنتی کم تاثیر است و در این دوره و زمانه که بچه ها مستقیم و غیر مستقیم از انواع تبلیغات و فرهنگ سازی های مدرن تاثیر می‌پذیرند. باید راه های بهتری را برای پرورش فرزندانشان دریابند. برای رسیدن به این هدف قصه گویی یکی از روش های  بسیار مناسب است. قصه گویی فن و هنری بسیار دیرینه است. آنها با قصه های فی البداهه خود را سرگرم می‌کردند. اما این روزها جایگاه قصه و قصه گویی فرق کرده است. امروزه قصه گفتن صرفا به منظور سرگرم کردن فرزندان نیست. قصه گو با تاثیر غیر مستقیم باید علاوه بر لذت آفرینی رسالتی را در آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان بر عهده بگیرند.

این کتاب در 5 فصل تنظیم شده است

فصل اول چیستی قصه و قصه گویی مباحث آن شامل چه نوع قصه ایتاثیرگذار است و قصه درمانی و ...
فصل دوم ضرورت و فواید قصه و قصه گویی مباحث آن شامل قصه و تجربه شکست و فواید قصه گویی و ...
فصل سوم تاثیر قصه و قصه گویی بر تعلیم و تربیت مباحث آن شامل بازی با انگشتان پیوند قصه و بازی و نقش تربیتی قصه و قصه گویی ...

فصل چهارم چگونه و چه زمانی قصه بگوییم؟مباحث آن شامل شیوه های مناسب قصه گویی و زمان و مکان مناسب قصه گویی تناسب قصه با مراحل رشد مخاطب ...

فصل پنجم تجربه های قصه گویی مباحث آن شامل قصه گویی برای مخاطب پیش دبیستانی، دبستانی، نوجوان و ...

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

داشتن قدرت تخیل در پروراندن داستان یا قصه مهارتی است که جسارت و اعتماد به نفس بیشتری به قصه گو میدهد؛ زیرا او می‌داند  هرکجای قصه را که فراموش  کند یا اگر مخاطب سوالی ناآشنا از قصه بپرسد، او با کمک تخیل خود با شنونده همراه می‌شود و چه بسا با آفریدن قصه ای دیگر، ذهن مخاطبرا به فراسوی چارچوب قصه می‌برد. پس می‌توان اینگونه هم نتیجه گرفت که تخیل جریانی دو سویه است؛ چون ذهنی خلاق و قوی می‌تواند کودکان را به سمت و سوی خلاقیت و ساختن بنایی نو رهنمون شود و به اصطلاح ذهن آنان را تربیت کند. خیال پردازی در قصه لازمه کار قصه گو است. هرگاه خواسته ام داستانی را از شاهنامه یا مثنوی معنوی و یا کلیله و دمنه و ... بگویم، هرگز نتوانسته ام قصه ای از قصه های متون کهن را همانگونه که در کتاب آمده است. همیشه هسته و درون مایه و طرح اصلی قصه را گرفته ام و با کمک قدرت تخیل، به آن آب و تابی مناسب مخاطب داده ام.

آبو تاب دادن به قصه و بهره گیری از قدرت خیال در قصه پردازی نمی تواند بی در و دروازه و گسترده و بی حساب و کتاب باشد. اصل در این زمینه آن است که مخاطب قصه، خیال پردازی  های قصه را باور کند و همراه قصه گو به دنیای پر رمز و راز قصه قدم بگذارد. آنجاست که قدرت تخیل قصه گو مانند نویسنده به یاری اش می آید. این جریانی دو سویه است.

(کتاب عطر قصه های تو  / صفحه 36 ).