نرم افزار دیوان پروین اعتصامی

نرم افزار دیوان پروین اعتصامی
متن دیوان اشعار پروین اعتصامی، براساس طبع ابوالفتح اعتصامی
موضوعات: آثار اندیشمندان و بزرگان، زبان و ادبیات
سیستم عامل: ویندوز
حجم: 1.00 گیگابایت

محتوا
•متن دیوان اشعار پروین اعتصامی، براساس طبع ابوالفتح اعتصامی، شامل: 42 قصیده و 167 عنوان از مثنویات، تمثیلات و مقطعات، در موضوعات: اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی
•صوت کامل دیوان پروین اعتصامی، با صدای گویندگان مشهور:
-مرحومه خانم جمیله بی‌نیاز: قصیده 1 تا 42 و مثنوی 43 تا 100، شامل 100 قطعه در 180 صفحه
-خانم ژاله علو: مثنوی 101 و 103 تا 193، 197، 198، 200 و 209، شامل 95 قطعه در 169 صفحه
-خانم زهرا شعبانی: مثنوی 102، 140، 195، 196، 199 و 201 تا 208، شامل 14 قطعه در 30 صفحه 
•به همراه مقدمه استاد محمدتقی بهار (ملک الشعراء) و دکتر عبدالحسین زرین‌کوب
•متن کامل قرآن کریم با ترجمه فارسی
•ارائه چند دوره لغت‌نامه معتبر
 

امکانات و قابلیت‌ها
•قابلیت جست‌وجو در آیات قرآن کریم
•قابلیت جست‌وجو در لغت‌نامه و ارتباط با متن برنامه
•جست‌وجوی ساده و پیشرفته در متن و فهرست از طریق کلمه و عبارت
•قابلیت‌های پژوهشی، مانند: نمایه‌زنی، حاشیه‌نویسی، رنگی کردن و علامت‌گذاری
•امکان یادداشت‌برداری، ذخیره‌سازی، ویرایش و چاپ متن
 

شخصیت‌شناسی پروین اعتصامی
پروین اعتصامی در 25 اسفند 1285 در تبریز به دنیا آمد (ابوالفتح اعتصامی، تاریخچه زندگانی پروین اعتصامی، ص6). نام او، ابتدا رخشنده بود و پروین را که تا آن تاریخ نامی مرسوم برای دختران نبود به عنوان تخلص شعری انتخاب کرده بود، هر چند در شناسنامه نام او پروین آمده است. پدرش، یوسف اعتصامی ملقب به اعتصام الملک، از ادیبان، نویسندگان و مترجمان عصر خود و مادرش، که اختر نام داشت و در زندگینامه‌های پروین معمولاً از او یاد نمی‌شود، دختر میرزا عبدالحسین مقدّم العداله از شعرای اواخر دوره قاجار و متخلص به «شوری» بود (دیهیم، مجموعه گلها،یا، تذکره بانوان شاعره ایران: از پروین اعتصامی تا امروز، ج1، ص13).
پروین در کودکی همراه با پدر به تهران آمد و در این شهر ساکن شد (ابوالفتح اعتصامی، تاریخچه زندگانی پروین اعتصامی، ص6). خانه پدر پروین به سبب شخصیت ادبی و علمی اعتصام الملک محل آمدوشد و محفل دوستانه اشخاصی همچون حاج سیدنصرالله تقوی و دهخدا و بهار بود و اعتصام الملک با تسلط بر زبان‌های عربی و فرانسه، به کتب و مجلاتی که در آن زمان از قاهره، دمشق، بغداد، قفقاز و اروپا به ایران می‌رسید، دسترسی داشت. پروین زیر نظر پدر و در محیطی علمی و ادبی تربیت شد و با افکار نخبگان ادب عصر خود آشنا شد. مقدمات فارسی و عربی را نزد پدر آموخت و در مدرسه اناثیه امریکائی تهران به تحصیل پرداخت و در 1303ش در هجده سالگی از آن مدرسه فارغ‌التحصیل شد و مدتی نیز در همانجا تدریس کرد (همان). ده سال پس از این تاریخ، یعنی در تیر 1313 ازدواج کرد. شوهرش که پسرعموی پدر او و افسر شهربانی بود، وی را چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه -که محل خدمت وی بود- برد، اما پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه همسر به منزل پدر بازگشت و در مرداد 1314 رسماً از او جدا شد. به گفته ابوالفتح اعتصامی، برادر پروین که منبع اصلی اطلاعات مربوط به زندگی خصوصی پروین است، «این ازدواج متناسب نبود» و «اخلاق نظامی» همسر پروین «با روح لطیف و آزاد» او مغایرت داشت؛ علاوه بر این، پروین از محیط منزه خانه پدری، پس از ازدواج، ناگهان به خانه‌ای وارد شد که یک دم از مشروب و دود و دم تریاک خالی نبود (همان، ص7).
دیوان پروین نخستین بار در 1314ش به طبع رسید. در آن زمان، بیست سال از شروع شاعری او می‌گذشت و اهل ادب با اشعار او در دوره دوم مجله بهار که به همت پدر وی انتشار می‌یافت، آشنا بودند. در هفتم بهمن همان سال، وزارت معارف در بیست و سومین جلسه شورای عالی معارف -که به ریاست علی‌اصغر حکمت، وزیر معارف، تشکیل شده بود- به پیشنهاد اداره انطباعات آن وزارتخانه، اعطای نشان درجه سوم علمی را به پروین تصویب کرد و در 1315ش آن را برای پروین فرستاد (همان). در مرداد همان سال با سمت کتابدار دانشسرای عالی به استخدام وزارت معارف درآمد (ر.ک. چاوش اکبری، ص423). پروین در سوم فروردین 1320، در آستانه سی و پنج سالگی بیمار شد و در پانزدهم همان ماه (شب شنبه شانزدهم)، احتمالاً به مرض حصبه درگذشت و در حرم حضرت معصومه (ع) در قم و در مقبره خانوادگی در کنار پدر به خاک سپرده شد (ابوالفتح اعتصامی، تاریخچه زندگانی پروین اعتصامی، ص7-8).