کتاب تربیت دینی کودک و نوجوان

در بخشی از متن این کتاب می‌خوانیم :

اگر کودکان و نوجوانان بتوانند در خلوت و تامل اندیشه و طراوت و ذکاوت نگاه خویش، ارتباطی خلاق با «طبیعت» برقرار کنند، بسیاری از ناملایمات روانی، ناهنجاری های عاطفی و کمبودهای رشدی و تکاملی آنها خود به خود برطرف می‌شود؛ زیرا یکی از علت‌های سردرگمی و آشفتگی روحی و روانی انسان عصر جدید، گسستگی میان خود و طبیعت است. انسان های عصر قدیم به خاطر انس و الفت نزدیکی که با طبیعت داشتند تا اندازه‌ای از رنج و اضطرابی که هم اکنون بشر گرفتار آن شده است، آزاد بودند. اگر کسی واقعا عاشق طبیعت باشد زیبایی را در هر جای خواهد دید. اما این زیبایی صرفاً به چشم سر محدود نمی‌شود، بلکه فراتر از آن باید از دریچه قلب آن را نظاره کرد. به همین سبب است که زیبایی را جلوه‌ای از حقیقت و حقیقت را جلوه‌ای از زیبایی دانسته‌اند. به عبارت دیگر، حقیقت همان زیبایی است و زیبایی همان حقیقت. در حدیث آمده است: آن الله جمیل و یحب الجمال: خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد!
کودک کنجکاوی از این رو آنچه می‌بیند و می‌شنود برای او پرسش‌های ایجاد می‌کند...
اگر نگاه ما به طبیعت نگاهی زیباشناسانه باشد و  «اندیشیدن» در عناصر طبیعی، به شیوه آموختن و شیوه زیستن تبدیل شود، آنگاه مدرسه طبیعت بهترین، زیبا ترین و غنی ترین مدرسه برای پرورش همه‌جانبه آدمی خواهد بود.
 «من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن، من ندیدم بیدی، سایه اش را بفروشد به زمین، رایگان می بخشد، نارون شاخه خود را به کلاغ، هر کجا برگی هست، شور من می شکفد... سهراب سپهری»
برگرفته از صفحه 105 و 106 کتاب.