تفاوت بین حجامت با خون دادن

تاریخچه حجامت

تاریخچۀ حجامت و مبارزه طب جدید با آن

۳۳۰۰ سال قبل از میلاد

قدیمی ترین سند موجود دربارۀ حجامت، مربوط به مسیح است که در مقدونیه عمل حجامت انجام می گرفته و سپس به یونان باستان رخنه می کند همزمان با تأسیس دانشگاه جندی شاپور توسط یونانیان در ایران، حجامت توسط آنها به ایران آورده شد. ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح سقراط نحوه عمل حجامت و موارد کاربرد آن را به رشته تحریر درآورد. در اوراق پاپیروس که در مصر باستان به دست آمده - حدوداً ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح - حجامت امری رایج بوده است. همچنین در نوشته های باستانی هند «آیورو ودا» یعنی ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در هندوستان حجامت انجام می گرفته است. جالینوس ۱۲۰ سال بعد از میلاد، مطالب متنوعی دربارۀ حجامت در آثار خود نوشته است که همه آن اطلاعات در کتاب (1493)Paracelsus-۱۵۴۱) تکرار شده و حاصل آن همه تجربیات در جملات زیر خلاصه می شود.
در جایی که طبیعت دردی را حادث مینماید در آنجا مواد مضری انباشته می گردد، چنانچه طبیعت قادر به خنثی کردن این مواد زائد نباشد، وظیفه پزشک است به کمک تیغ زدن آن نقطه را باز کند و به کمک بیمار بشتابد». از این جملات در می یابیم که حجامت یکی از مؤثرترین روشهای معالجه بوده است.
۱۴۰۰ سال قبل که اسلام ظهور نمود ۵۳۳ بار از دهان مبارک حضرت سول(ص) و دیگر ائمه هدی تأکید بر انجام حجامت شده است به طوری که حدیث مشهور نبوى الحجامة دواء لكل داء؛ حجامت درمان هر دردی است؛ رأس همه احادیث قرار دارد.

توطئه طب استعماری علیه حجامت

در کشور ایران نیز حجامت سابقه ای دیرینه دارد، دلایل فراوانی وجود دارد که قبل از اسلام در ایران حجامت وجود داشته و بعد از ظهور اسلام به شكل نهادینه شده ای در جامعه اسلامی مطرح بوده به نحوی که در زمان خلافت عباسی هارون الرشيد به توصیه یکی از حجامهای ایرانی حجامت کرده و از مرگ نجات یافته است و در هزار سال قبل بوعلی سینا حجامت را به عنوان یک رکن درمانی مطرح کرده و استفاده های گوناگونی از آن می کند همچنین سایر دانشمندان طب در ایران مانند جرجانی و حکیم محمد بن زکریای رازی و دیگران همه از حجامت بهره گرفته اند و از آن پس نیز حجامت در فرهنگ ما جایگاه ویژه ای داشته است و به عنوان یک سنت مؤکد جزء اعتقادات مردم بوده، بزرگسالان در حمام حجامت می نموده اند و در بهاران کودکان خود را ملزم به انجام حجامت می کرده اند. مردم براساس توصیه رسول اکرم(ص) که می فرماید نعم العيد عيد الحجامة؛ چه خوب عیدی است عید حجامت»، عيد خون گرفتن و روز مشخصی از سال را برای این کار تعیین می کردند.
این روند ادامه داشت تا اینکه در سال  ۱۳۳۴ (دو سال بعد از کودتای ۲۸ مرداد ) و همزمان با وضع قانون نظارت در درمان به شکل گسترده ای با حجامت مبارزه شد و ژاندارمها حجامتگران را در سراسر کشور دستگیر می کردند و بدین ترتیب این سنت الهی پرسابقه از روند رفتارهای سنتی جامعه خارج گردید و تنها در مناطقی از کشور که تحت تسلط کامل دولت نبود این سنت اجرا می شد و مردم بیماری های خود را به وسیلهٔ آن مداوا می کردند.
حذف نام حجامت از صفحات كتب طبی دانشگاه و تنظیم سیستم نظام پزشکی و قوانین نظارت بر درمان متناسب با روش‌های درمانی تدریس شده در دانشگاه و ضدیت شدید با روش‌های درمانی سنتی و در اختیار داشتن ابزار و نیروهای، حکومتی قدرتی را به این سیستم داده است که توانسته است به وسیله آن در مدت زمان کوتاهی یک سنت الهی ریشه دار تاریخی را از متن جامعه بشری بزداید و آثاری از آن باقی نگذارد. وضعیت به همین منوال ادامه داشت تا در سال ۱۳۶۵ در جمعی کشف یک راه درمانی ساده و فراگیر و ارزان قیمت و به منظور ارائه یک روش درمانی پیشگیرانه تشکیل شده بود، این سنت پیشنهاد و مورد توجه و تحقیق قرار گرفت و پس از آن در سال ۱۳۶۸ در قالب «مؤسسه تحقیقات حجامت ایران» به ثبت رسید.

تفاوت حجامت با خون دادن

فرق حجامت با خون دادن خیلی زیاد است که در زیر تعدادی از آن را ذکر میکنم:

• از یک طفل یک روزه تا یک آدم ۱۰۰ ساله می تواند حجامت انجام بدهد.
• در حجامت به شخص سود می رسد اما در خون دادن به گیرنده اهمیت داده می شود.
• بیماری های زیادی با حجامت درمان می شوند اما در خون دادن بیماری ها خوب نمی شوند.
• حدود ۱۵۷ بیماری با حجامت قابل درمان هستند. افرادی که کم خونی خفیف یا متوسط دارند هم می توانند حجامت کنند اما در خونگیری اصلا انجام نمی شود چون در حجامت ۴۰ تا ۸۰ سی سی خون گرفته می شود اما در خونگیری 450 الی 500 سی سی خون گرفته می شود
• خون حجامت درصد چربی، غلظت، تری گلیسیرید بالاتری نسبت خونگیری دارد.(ترکیبات زائد بالاتری دارد).

_{برگرفته از کتاب طب اسلامی نوشته عبدالعلی حسین پور(نقنه ای)}