به آستان بوسی علی اکبر علیه السلام

در این مطلب به جدیدترین شعر آقای مهدی امامی در باره حضرت علی اکبر علیه السلام می‌پردازیم که در تاریخ 9 اسفند 1401 در کانال شخصی خودشان منتشر کرده اند:

به آستان‌بوسی علی‌اکبر علیه‌السلام/

علی هم دیده وا کرده تماشای محمد را
در آغوشش گرفته کودکی های محمد را
خداوند اینچنین پر می‌کند جای محمد را
به دنیا باز کرده باز هم پای محمد را

مگر دیده کسی از روی این مولود هم بهتر؟
صدای خنده‌اش از خواندن داوود هم بهتر

رسید از راه تا مجنون کند هرآنچه لیلا را
که نور نام او روشن کند روز و شب ما را
چه مولایی که عزت داد، عبد بی‌سروپا را
سلامش می‌کنم آنگونه که لب‌تشنه، دریا را

سلام ای نام تو زیباتر از هر وزن و هر قالب
علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب

تو را در ماورای قلهٔ ادراک می‌بینم
تو را مصداقی از لولاک و اعطیناک می‌بینم
غبار  درگهت را بر سر افلاک می‌بینم
شگفتا! آسمان‌ را در جهان خاک می‌بینم

چه باید گفت در شأن رسول‌الله، با حیدر؟
زبان مدح من لال است در وصف علی‌اکبر

تو پیدایی ولی قَدرت به چشم ما هویدا نیست
گمان کردم که مدحت در توانم هست، اما نیست
که این جام سفالی را خیال درک دریا نیست
تو‌را توصیف کردن کار ما و بهتر از ما نیست

کلاه از هر سری افتاد در سِیر بلندایت
تو را ممسوس در ذات خدا گفته‌است بابایت

بیان هرگز نخواهد شد مقاماتت به آسانی
تویی که جمع اضدادی تویی که سرّ پنهانی
به هنگام مناجات و به هنگام رجزخوانی
بلای جان دشمن هستی و جان محبانی

تو تصویر علی هستی میان قاب پیغمبر
تو از الله‌اکبر سهم داری یا علی‌اکبر

قد رعنا علی‌اکبر، گل لیلا علی‌اکبر
اذان گوی نماز جنت الاعلی علی‌اکبر
ولی‌اللهِ اعظم، آیت‌الکبری علی‌اکبر
چه فرقی دارد اصلا یا علی، با یا علی‌اکبر

جُدا هرگز نگشت از دامن پُر مهر او دستم
بحمدالله و المِنَّه، علیِ اکبری هستم

در آن دینی که پای دوست مردن، شرط اول شد
تو پیغمبر شدی و مشکل ایمان ما حل شد
غبار راه بودن هم به چشم من محوَّل شد
زیارت‌نامهٔ پایین پایت وحی منزل شد

ندارم سرپناهی بر سرم غیر از علی‌اکبر
که تنها دیده‌ام در زندگی خیر از علی‌اکبر

گرفتار نَمی از جذبه‌ات دریایی از دل‌ها
به نُقصان، معترف هستند در کوی تو کامل‌ها
به دنبال تو می‌گردند واصل‌ها و سائل‌ها
«الا یا ایهاالساقی ادر کاسا و ناولها»

برای غیر، در مقتل اذان گفتن میسر نیست
که در شأنِ علی‌اکبر، به جز الله اکبر نیست

شکسته گوهر دندان تو مانند پیغمبر
تمام کربلا از گلشنت شد دشت نیلوفر
در آغوش بیابان پیکرت پیداست سرتاسر
علی‌اکبر علی‌اکبر علی‌اکبر علی‌اکبر

تو را اهل حرم، آغوش در آغوش می‌بردند
عبا، تابوت بابا بود که بر دوش می‌بردند