نحن انصارالحسین

ویژگی انصارالحسین و انصارالمهدی

انصار جمع ناصر از ریشه «نصر» به معنای یاوران است. در صدر اسلام به ساکنان مسلمان مدینه و اطراف آن، به ویژه افراد دو قبیله اوس و خزرج، انصار گفته می‌شد؛ چرا که آنان به یاری پیامبر اسلام و مسلمانان مهاجر مکی و نقاط دیگر پرداخته بودند و در نشر اسلام تأثیر زیادی داشتند.

 پیامبر اسلام با ورود به مدینه میان انصار و مهاجر پیمان برادری برقرار ساخت. اولین گروه انصار که در بیرون مکه (در عقبه منی) با پیامبر بیعت کردند شش یا هفت تن و از قبیله خزرج بودند. قرآن کریم انصار را ستوده و پیامبر و امامان معصوم نیز از آنان تمجید نموده‌اند.

پس از رحلت پیامبر، برخی از انصار می‌گفتند: «جانشین پیامبر باید از میان آنان برگزیده شود»؛ اما رقابت میان روسای دو قبیله اوس و خزرج و طرفداری کم‌تأثیر بعضی از انصار از حق خلافت امام علی علیه‌السلام و... سبب گردید که انصار رفته رفته عقب‌نشینی کنند و عاقبت تسلیم نظر شورای سقیفه بنی ساعده شوند.

 با قدرت یافتن اشراف قریش در زمان خلافت عثمان، نارضایتی انصار از مهاجرین بالا گرفت و در نتیجه آنان رفته رفته مدینه را به قصد پیوستن به رزمندگان و مرزبانان اسلامی ترک کردند.

برخی از انصار نیز به وضع موجود تن دادند و در دستگاه خلافت اموی به گرفتن مشاغل درجه دوم راضی شدند.
البته در میان انصار همواره جمعی از دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام نیز وجود داشت. (دایرۀالمعارف تشیع؛ المعارف المعاریف)

 نگاهی به کرامات نهضت حسینی

در طول تاریخ بعد از عاشورای ۶۱ تاکنون کرامات و معجزات فراوانی از توسل به امام حسین علیه‌السلام و اولاد و یارانش مشاهده شده است.

نقل شده که سالی در سامرا وبا آمد و همه روزه عده‌ای از شیعیان و سنیان و دیگر افراد از دنیا می‌رفتند. عاقبت مردم نزد مرحوم محمدتقی شیرازی معروف به میرزای کوچک آمدند و راه‌حلی خواستند ایشان فرمودند: «به مردم بگویید که همه روزه زیارت عاشورا بخوانند و ثوابش را به روح نرگس خاتون مادر امام عصر هدیه نمایند». شیعیان به این دستور عمل کردند و با کمال تعجب، کسی دیگر از شیعیان از دنیا نرفت ولی از سنی‌ها مرتب مرده به غسالخانه می‌بردند. آنها تعجب کرده و راز این مطلب را از شیعیان جویا شدند و آنها گفتند که رهبر ما به ما سفارش کرده که زیارت عاشورا بخوانیم و ما هم این‌کار را کردیم. سنی‌ها با شنیدن این مطلب شروع به خواندن زیارت عاشورا کردند و مردن از آنها متوقف شد.

نگاهی به شعارهای عاشورا

برخی از کلمات سیدالشهدا علیه‌السلام چه در فاصله مدینه تا کربلا و چه در روز عاشورا، دارای پیام‌های مؤثر و دیدگاه‌های الهام‌بخش برای جهاد و کرامت است. این سخنان یا در ضمن خطبه‌ها آمده است یا در رجزها و اشعار آن حضرت و حالت شعاری به خود گرفته است.

می‌توان هدف حسینی و اندیشه‌ها و روحیه‌های عاشورایی را از آنها دریافت و آن فرازهای فروزان را شعارهای نهضت عاشورا دانست. ازجمله این شعارها این است که امام حسین علیه‌السلام فرمود: «باید با اسلام خداحافظی کرد اگر می‌بینیم اسلام به شخصی چون یزید گرفتار شده است» همچنین امام حسین علیه‌السلام در پاسخ برادرش محمد حنفیه فرموده است: «به خدا قسم! اگر هیچ پناهگاهی هم نداشته باشم هرگز با یزید بیعت نمی‌کنم!»

امام حسین علیه‌السلام در کربلا خطاب به اصحاب خویش فرمود: «مردم بنده دنیا هستند و تا زمانی‌که زندگی‌شان بگذرد دیندارند ولی در هنگام آزمایش دینداران واقعی کم هستند» و نیز فرموده است: «آیا نمی‌نگرید که به‌حق عمل نمی‌شود و دست از باطل برنمی‌دارند؟ پس مؤمن باید مشتاق لقاءالله باشد.»

این امام همام همچنین در پاسخ به دعوت‌نامه‌های کوفیان نوشته است: «امام شخصیتی است که به کتاب خدا عمل می‌کند و عدالتمدار است و حق‌طلب است و خود را دربست در اختیار خداوند سبحان قرار داده است.»

خصایص الحسینیه

امتیازاتی مربوط به امام حسین علیه‌السلام است که در کسی دیگر نیست؛ از جمله این خصوصیات این است که روضه او اولین بار توسط جبرئیل برای آدم علیه‌السلام خوانده شد. همۀ پیامبران مأمور بودند که به سرزمین کربلا رفته و به حضرت سلام کنند، چهار فرسخ در چهار فرسخ جزء کربلا می‎باشد، خوردن خاک حرام است ولی خوردن تربت و خاک کربلا، شفا می‌باشد.

چهار هزار فرشته شبانه‌روز در حرم حضرت به عزاداری مشغول هستند، سفر پر خطر حرام است، ولی سفر کربلا هرچه خطرش بیشتر، ثوابش عظیم‌تر است، سفر کربلا جزء عمر به حساب نمی‌آید، در رجعت، اولین امامی که زنده می‎شود و بدن امام مهدی ارواحنا فداه را بعد از شهادتش غسل می‌دهد، امام حسین علیه‌السلام است، او شش ماهه متولد شد و بر شهادتش آسمان و زمین گریست، او لقب ثارالله را دارد، امام سجاد علیه‌السلام بیست سال در عزای حسین گریه کرد، بعد از شهادتش هر سنگی را که بلند می‌کردند زیر آن خون دیده می‌شد.

ویژگی انصارالحسین و انصارالمهدی

معرفت به حق امام، عشق و محبت به امام، اطاعت (حضور و غیاب با مهدی فاطمه، هرجا امام هست همانجا باشم)، تسلیم (اطاعت همراه با سکوت و آرامش، شک نکردن در احکام دین)، سبقت در کارهای خیر و... اینها همه از صفات کسانی است که دوست دارند جز انصارالحسین و انصار المهدی شوند.

هدف دشمن مرض بی‌تفاوتی در جامعه است: به من ربطی ندارد، من نه حسینی‌ام نه یزیدی، این است هدف دشمن. اصل عاشورا به خاطر همین بی‌تفاوتی‌ها ایجاد شد، کسانی که گفتند: «ما هم نماز می‌خوانیم هم روزه می‌گیریم، ولی نه با یزید کاری داریم نه با حسین علیه‌السلام.»

3 دسته از مسلمانان در عاشورا بودند: دسته‌ای به امامت یزید نماز خواندند (حدود30000)، دسته‌ای با امام حسین علیه‌السلام (72 نفر) و دسته‌ای هم به فرادا. دشمن اول مسلمانان را از گرد امام دور کرد و نماز فرادا خوان کرد سپس علیه امام شوراندشان.

امروز آنان که می‌گویند کار به کار چیزی نداشته باشیم کربلا را دوباره تکرار می‌کنند ولی در میان همۀ این بی‌تفاوتی‌ها مدافعانی از ایران و جنوب لبنان و سایر ملیت‌ها به دفاع از حرم دل از دنیا بریده و راهی سوریه می‌شوند تا لحظه‌ای اجازه نزدیک شدن دشمنان فریب خورده را به حرم عقیله بنی هاشم علیهاالسلام ندهند. غیور مردانی از نقاط مختلف جهان اسلام که به عشق امام حسین علیه‌السلام و اینکه اگر در روز عاشورا نبودند تا امام را یاری کنند الان مظلومانه و داوطلبانه از حرم حضرت زینب علیهاالسلام دفاع جانانه و در این راه، سَرهایشان را نثار خواهر ولایت و امامت می‌کنند. آنان در برابر تمام اتهامات غرض ورزانه با عشق به مولایشان حسین علیه‌السلام زیر ترکش‌ها و تیغ دشمنان قسم خورده اسلام ایستادگی می‌کنند تا نامشان جز انصارالحسین زمان ثبت و ضبط گردد.