زنجبیل و تقویت حافظه

خواص زنجبیل

زنجبیل دارویی عالی برای مشکلات گوارشی مثل نفخ، تهوع، عفونت‌های روده و بعضی انواع مسمومیت غذایی است. خاصیت محرک عرق و محرک گردش خون بودن سبب شده است تا با مصرف زنجبیل خون به محیط برسد.
به این جهت زنجبیل داروی خوبی برای سرمازدگی، بالا بردن فشارخون و تب است که مصرف زنجبیل سبب جلوگیری از انباشت پلاکت می‌شود و در نتیجه چاشنی مناسبی است برای افرادی که مستعد لخته شدن خون و گرفتار شدن به حمله ی مغزی یا قلبی هستند همچنین مصرف زنجبیل در درمان ناخوشی بامدادی و بیماری سفر کاملاً مؤثر است.

زنجبیل مقوی حافظه است: از امام رضا علیه السلام نقل شده است که هر کس بخواهد فراموشیش کم شود و دارای حافظه ای قوی شود هر روز سه قطعه زنجبیل به عسل در آمیخته بخورد و با غذای خویش چیزی که با خردل تهیه شده نیز میل کند. 

زنجبیل در قانون ابن سینا

زنجبیل (زنجفیل) رطوبتی زاید دارد که سبب زیاد شدن آب پشت می‌شود. گرمای زیاد دارد ولی از آنجا که رطوبت زاید دارد در گرمی بخشی درنگ می کند. لیکن گرمی بخشی قوی و نیز نرم کننده ملین و بادشکن است.

اگر زنجبیل را با عسل مربا سازند عسل قسمتی از رطوبت آن را بر می چیند و خشک تر می شود. هوش و حافظه را زیاد کند رطوبت‌های اطراف سر و گلو را می زداید. خوردن یا در چشم کشیدن زنجبیل تیرگی چشم را که از رطوبت باشد علاج می‌کند هاضم است و سرمای کبد و معده و رطوبت‌هایی که ناشی از خوردن میوه می‌باشد را برطرف میکند و پادزهر حشرات موذی است. 

زنجبیل در الحاوی زکریای رازی

زنجبیل خاصیت گرم کننده دارد و خاصیت آن شبیه خاصیت فلفل می‌باشد. لیکن مانند فلفل بلافاصله پس از مصرف کردن گرم نمی‌کند زیرا به لطافت فلفل نمی‌باشد ولی گرمی آن دوام زیادی دارد و از سوی دیگر زنجبیل مرطوب است در  حالی که فلفل خشک است بنابراین دوام گرمی آن پس از مصرف در بدن بیشتر از فلفل است، غذا را هضم می‌کند. بادهای غلیظ به وجود آمده در روده‌ها و معده را حل می‌کند. شکم را نرم می‌سازد و برای انسدادهای به وجود آمده در کبد در اثر سرما و رطوبت بسیار سودمند می‌باشد به عمل مقاربت کمک می‌نماید و باعث افزایش منی می‌گردد و به صورت سرمه برای تاری دید به وجود آمده از رطوبت سودمند می‌باشد. 
مهیج جماع می‌باشد، گرمی معده و بدن را افزایش می‌دهد. غذا را هضم می کند و رطوبت تولید شده در معده بر اثر مصرف میوه ها مانند خربزه و غیره را کاهش می دهد. بلغم را خشک می‌نماید و برای موارد ضعف پیری و غلبه بلغم بر بدن سودمند می‌باشد. 

برگرفته از گتاب نیم نگاهی به طب اسلامی و سنتی نوشته دکتر عبدالعلی حسین پور