علت شایع ترین بیماری های عصبی را در این مجله بخوانید

انواع بیماری های عصبی

بیماری های عصبی بر سه دسته‌اند:

1. ناشی از مزاج هستند.
2. ابرازی هستند.
3. ازکارافتادگی یک عصب است.

مزاج عصب را می‌توان به روش‌هایی اصلاح کرد برای مثال اگر به گرمی‌بخش‌هایی از بدن نیاز داشته باشد می‌شود از ضمادهایی مثل روغن زیتون، خردل یا صمغ صنوبر استفاده کرد برخی از چیزهایی که برای عصب خوب هستند مثل شربت‌های تقویت‌کننده از قبیل  دانه میوه صنوبر، اسطوخودوس که هر روز به‌اندازه یک درهم (سکه) با شربت عسل میل شود بهترین آب برای بیماران عصبی آب باران است؛ ورزش معتدل و مالش بدن با روغن‌های گرم نیز مفید است برخی از چیزها برای عصب بد است: مثل جماع زیاد، خوابیدن با شکم پر، نوشیدن بیش از حد آب یخ، نوشیدن شربت بسیار شیرین، خوردن چیزهای ترش، خوردن پاد زاها، رگ زدن زیاد

فلج

یعنی سستی و فرورفتگی در یکی از اندام بدن و بر دو قسم است: عمومی و خصوصی نشانه‌های فلج: اگر فلج عوامل خارجی مثل بریدگی یا ضربه خوردن باشد که معلوم است در این صورت فلج به‌صورت ناگهانی می‌آید.

فلجی که به ‌راحتی درمان می‌شود از ورم و امثال آن است اگر ورم گرم باشد نشانه‌اش درد و تب است.

اگر ورم سخت باشد نشانه‌اش درد گرفتن پیش از فلج است، اگر فلج سست باشد به‌سختی می‌شود دلیل آن را پیدا کرد.

اگر فلج به علت رطوبت پراکنده باشد بیمار در چنین حالتی احساس می‌کند که علت بیماری و سستی در تمام اعضای او قرار دارد و نشانه‌های رطوبت نیز در او یافت می‌شود.

اگر فلج به‌خاطر کلفت بودن عصب باشد به‌سختی اندام بیمار به حالت انبساط درمی‌آید و همیشه دچار سفتی هستند اگر فلج به علت تباهی مزاج سرد یا رطوبت تک عصبی باشد فلج به‌صورت ناگهانی نمی‌آید و نشانه دیگری هم ندارد اگر رنگ ادرار کودک سبز باشد نشانه خطرناکی است مبنی بر فلج یا تشنج.

تشنج

یکی از بیماری‌های عصبی است که ماهیچه به سمت منشی برمی‌گردد و دچار انبساط نمی‌شود.

نشانه‌ها

نبض بیمار کشیده و از جای خود جابه‌جا می‌شود و بالا و پایین می‌رود و حرکت نبض از سایر اعضا گرم‌تر است رنگ صورت قرمز می‌شود و بیمار دچار کجی و لوچی در چشم، نفس بریدگی، خشکی در طبیعت، بند آمدن شکم، حبس شدن ادرار، بی‌خوابی، سردرد، لرزش، احساس درد در زیربند میان گردن و هر دو شانه می‌شود اگر تشنج بر اثر تب به وجود آید نشانه‌اش کجی و لوچی در چشم، سرخی در وسط چشم، ساییدن دندان‌ها به هم سیاه شدن زبان، کشیده شدن پوست سر، سرخ شدن ادرار، تپش گیجگاه و رگ‌های سر است.

سقراط می‌گوید: اگر پس از تشنج بیمار دچار تب شود بهتر است.

علامت‌های دیگر بر اثر تب: ترسیدن در خواب، تبدیل‌شدن رنگ صورت به سرخی و سبزی، یبوست شکم، ادرار چرکین در هنگام تب و لرز.

اگر بیمار در حالت تب عرق کرد و چشمش تاریک شد نشانه آن است که تشنج بر اثر دمل در احیا (اندام‌های درونی بدن) است یعنی یکی از اندام‌های داخلی دچار دمل عفونی و چرکی شده است اگر تشنج با تب باشد مدت تب طولانی نباشد که رطوبت‌ها را بسوزاند تشنج از نوع خشکی نیست.

اگر به همراه تشنج پرش و تپش در احیا باشد، این نشانه بدی است چون نشانگر دو چیز است:

1. یا ورم کردن در احشا (اندام درونی بدن) به وجود آمده که دلیلش مشخص نیست.
2. یا ضعف و لاغری در اعضای بدن ایجاد گشته است.

اگر ماده سرسام (مرگ‌آور) به اعصاب برسد پریدن پلک چشم و ساییدن دندان‌ها به یکدیگر شروع می‌شود و سپس لوچی و کجی در چشم و گردن اتفاق می‌افتد و در نهایت تشنج رخ می‌دهد.

لقوه

بیماری است که در صورتی پایدار می‌شود که نیمی از صورت به ‌سوی نیمه دیگر جذب می‌شود و لب‌ها و پلک‌ها به‌خوبی به هم نمی‌رسند علت این بیماری سستی و فرورفتگی یا تشنج ماهیچه‌های پلک‌ها و صورت است.

نشانه‌ها

جاری شدن آب دهان از طرفی که بیمار شده، بیمار بیشتر به سردرد دچار است به خصوص اگر تشنج باشد.

رعشه

نوعی بیماری است که به‌ خاطر ضعیف شدن قدرت حرکت‌دهنده به ماهیچه‌ها پدید می‌آید این حالت ضعیف، قدرت حرکت‌دهنده حرکت را ناقص می‌کند و حرکت ارادی را با غیرارادی در هم می‌آمیزد؛ آمیزش زیاد در حال سیری و پرشدن معده از جمله علت‌های به‌وجودآورنده رعشه است.

کِرِخی(سر شدن)

بیماری است که به حس آسیب می‌رساند و می‌تواند آن را به طور کامل نابود کند یا ضعیف سازد علت آن کاهش نیرو است که بر اثر تب‌های شدیدی روی می‌دهد و یا در کسانی دیده می‌شود که غش می‌کنند و یا اینکه ناشی از بیماری عصب و ماهیچه است و یا ناشی از تباه شدن مزاج از سردی زیاد است مانند خوردن بعضی از داروها، سم برخی حیوانات و حشرات و خوردن افیون (مواد مخدر) همچنین علت کِرِخی می‌تواند فاسد شدن مزاج از گرمی زیاد باشد که می‌تواند از مارگزیدگی، توقف زیاد در حمام و تب‌های شدید باشد برخی مواقع علت اخلاطی است که این اخلاط‌ها غلیظ هستند ومجاری (عروق) بدن را مسدود می‌کنند یا ناشی از ورم یا هرگونه فشاری باشد که عصب را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و یا مجرای عصبی را می‌بندد.

کِرِخی علامت سکته یا شروع صرع یا تشنج یا کزاز و فلج است اگر در اندامی کِرِخی زیاد شد و طولانی ماند این تشنج و فلج را به دنبال دارد کِرِخ شدن صورت علامتش کج دهانی است و اگر کِرِخی در عضوی ماند و بعد شخص دچار سرگیجه شد، علامت سکته است.