خاک تیمم (مخلوط خاک کربلا و مشهد مقدس)

آداب همراه داشتن تربت سیدالشهدا علیه‌السلام

تا می‌توانی تربت مبارک حضرت سیدالشهدا را با خود همراه داشته باش و با آن نماز بخوان که هم ثواب زیادی دارد و هم تو را از خطرات و بلاها محافظت می‌کند. مقدار بسیار اندکی از آن را در اول هر ماه در آب حل کن و بخور تا عشق امام حسین علیه‌السلام با خونت عجین شود. البته باید حرمت آن را نگه داری و در جای مناسب با خود حمل کنی و حتماً آن را در چیزی قرار بده که با فرش و قالی و لباس و... تماس مستقیم نداشته باشد.

تربت را شیاطین و کافران جن فاسد می‌کنند؛ چون حسد می‌برند، فرزندان آدم را بر آن و خود را به آن می‌مالند. به طوری که بیشتر نیکی و بوی خوش آن برطرف می‌شود. اگر تربت از شرّ اینها سالم بماند، هر بیمار را که به آن معالجه نمایند در آن ساعت شفا می‌یابد. پس چون تربت را برداری پنهان کن و نام خدا را بر آن بسیار بخوان و حرمتش را حفظ کن.

خاک متبرک کربلا آثار و خواصی دارد که عبارتند از:

* در نماز، سجده بر تربت امام حسین علیه‌السلام مستحب است و ثواب نماز را افزایش می‌دهد.

* خوردن هر نوع خاک، حرام است به جز تربت سیدالشهدا علیه‌السلام که به نیت شفا مقدار اندکی از آن جایز است.

* برداشتن کام نوزادان با تربت سیدالشهدا علیه‌السلام مستحب است.

*کالایی که به جایی فرستاده می‌شود مستحب است مقداری تربت هم همراه آن بگذارند؛ مانند جهیزیه‌ی عروس.

* بوییدن و بوسیدن و بر چشم مالیدن تربت امام حسین علیه‌السلام مستحب است و حتی دست کشیدن و مالیدن آن بر سایر اعضای بدن ثواب دارد (پس چه خوب است که برای تیمم، تیمماً و تبرکاً از تربت سیدالشهدا علیه‌السلام استفاده کنیم).

بی احترامی به تربت

شیخ عباس قمی رحمه‌الله‌علیه نقل کرده است که استاد ثقه‌الاسلام نوری رحمه‌الله‌علیه در دارالسّلام نقل فرموده که روزی یکی از برادران من به خدمت مرحومه مادرم رسید، مادرم دید که تربت امام حسین علیه‌السلام را در جیب پایین قبای خود گذاشته، به او فرمود که این بی ادبی به تربت است؛ زیرا که در زیر ران قرار می‌گیرد و شکسته می‌شود.

برادرم گفت: همین‌طور است که فرمودی و تا به حال دو مُهر شکسته‌ام و عهد کرد که بعد از آن در جیب پایین نگذارد.

چند روزی از این قضیه گذشت، پدرم بدون آنکه از این مطلب اطلاع داشته باشد، در خواب دید که مولای ما حضرت اباعبداللَّه الحسین علیه‌السلام به زیارت او تشریف آورد و در اتاق کتابخانه نشست و ملاطفت و مهربانی بسیار کرد و فرمود: بخوان پسران خود را بیایند تا آنها را اکرام کنم.

پدرم پسرها را که با من پنج نفر بودیم، صدا زد. حضرت یکی یکی ما را صدا می‌زدند و از جامه و چیزهای دیگری که نزدشان بود، چیزی می‌دادند، نوبت به برادری که به تربت بی احترامی کرده بود رسید. حضرت مانند کسی که در غضب باشد به او نگاهی کرد و رو به سوی پدرم فرمود: این پسر تو دو تربت از تربت‌های قبر من را در زیر ران خود شکسته است!

برای همین مثل ما او را نخواند، بلکه به سوی او چیزی افکند و در ذهنم هست که گویا قاب شانه ترمه به او داد.

پدرم بیدار شد و خواب خود را برای مادر نقل کرد و مادرم حکایت را برای ایشان تعریف کرد. پدرم از صدق این خواب تعجّب کرد.