کتاب من یک حاج قاسم هستم

درباره کتاب من یک حاج قاسم هستم:

اگر آن روز که ساواک گرداگرد خمینی بت شکن را گرفته بود و زخم زبان میزد که سربازانت کجایند؟ و روح خدا فرمود سربازان من در گهواره اند! روح آیزنهاور و کارتر خبردار می شدند که روزی سربازان در گهواره خمینی، طومار 2500 سال رژیم ‌شاهنشاهی را در هم می‌پیچند و دیگر نه ژاندارمی دارند و نه کاپیتولاسیون و نه سفارتخانه و نه سفیری!... سربازان خامنه ای، یکی شان می شود حسن طهرانی مقدم کابوس شب های یهود که وصیت کرد بر سنگ مزارم بنویسید اینجا مدفن کسی است که می خواست اسرائیل را نابود کند! او سرباز در گهواره خمینی بود که کرور کرور سجیل و رعد و عماد ساخت، تا تل آویو و حیفا را از حالا شخم خورده بدانند و التماس کنند که فقط بگویید تهدید نکنند... روی دیوار های خرمشهر نوشته بودند، آمدیم تا بمانیم، اما این حسن باقری، احمد متوسلیان، صیاد شیرازی،قاسم سلیمانی ها و سربازان در گهواره خمینی بودند که کارستانی کردند که در زادگاه صدام عکس امام را بالا میبرند!... تمام شد آن دوران که آواکس هایتان بر سر غواص های خمینی فرود می آمد و آنها را دست بسته زنده به گور می کرد، خردل می خوردند و تن به تانک می‌جنگیدند! حالا باید برای کشتن سربازهای سید علی آخرین نسل عمود پرواز های لاکهید مارتین، تا یمن، نیجریه و سوریه پرواز کنند! گذشت زمان بزن در رو که سربازان خمینی در شلمچه و خرمشهر شهید میشدند! سربازان خامنه ای در خانطومان و قنیطره و حلب می جنگند و به گفته خودتان، 7 تریلیون دلار هزینه ایجاد داعش را پودر می کنند و شهید می شوند که نزدیکترین جاهاست به قبله اول! و چه نزدیک است فتح آخر! این سربازان در گهواره خمینی بودند، که با دست خالی بر هم زدند تمام نظم نوین جهانیتان را!... با سربازان درون گهواره خامنه ای چه می کنید؟او را که هیچ، هواپیماش را هم که هیچ، دودمانش را در آسمان میزدند!... تا سال ها بعد روح لینکلن و جرج واشنگتن در گور به خود نلرزد، که وقتی پترائوس چهار ستاره پیام یکی از همین سربازان خامنه ای را خواند، که در آن نوشته شده بود: "من، قاسم سلیمانی، سیاست‌های ایران را در عراق، لبنان،سوریه، غزه و افغانستان تدوین می کنم!" خدا خامنه ای را نگاه داشت، همان که محمد(ص) را با تار عنکبوتی در غار نگاه داشته بود! قرن هاست که تاریخ انتظار این سربازان را می کشد!... چه شد فتح سه روزه صدام با آمریکا؟... مگر چند ساعته کویت را نگرفت بدون آمریکا؟... کجا رفت از نیل تا فرات رایس؟... برخورد تمدن های هانتینگتون؟ هلال شیعه کسینجر، پایان دنیا فوکویاما؟ از نیل تا فرات که هیچ از هرات و پنج شیر و صنعا تا لاذقیه و سامرا، آب نمی‌خوردند مگر با اجازه قاسم سلیمانی آن سرباز در گهواره خمینی! ولی یه نکته ای هست!... اونم این است که تا قبل از شهادت این بزرگوار چه کسی ایشون رو می‌شناخت؟ کدوم ما اسمی از "شهید حاج قاسم سلیمانی" شنیده بودیم؟ در اوج گمنامی و اخلاص تو بیابون ها داشت کار نظامی انجام میداد!... امروز همه جا پر شده از عکس شهید والا مقام "شهید حاج قاسم سلیمانی"... همه عکس این سردار بین اللملی مقاومت، شهید "شهید حاج قاسم سلیمانی" رو گذاشتن و از خودشو و دستاوردش تقدیر می کنند!... دشمنان اسلام از ریاض تا تلاویو وقت مصاحبه کردن، اینو گوشه ذهنشون داشته باشند که ایران همین الان میتونه محل مصاحبه خبری رو با یه عملیات موشکی همانندعملیات موشکی "شهید حاج قاسم سلیمانی" به "عین الجسد" زیر و رو کنه! این میدونید چقدر ارزش داره؟... فکر می کنید اگر این قدرت بازدارندگی نبود وضعیت ما الان این بود؟... کی اینو به مردم ایران هدیه داد؟پاسداران بسیجی، گمنام و بی ادعا به اسم "شهیدان حاج حسن تهرانی مقدم و شهید حاج قاسم سلیمانی" که می گفتند، فقط انسان های ضعیف به اندازه امکانات شون کار می کنند!... شهیدان هسته ای علی محمدی، احمدی روشن، رضائی و...تا قبل از شهادتشون را کی می شناخت، که پیچیده ترین تکنولوژی های راهبردی اتمی ر و تقدیم مملکتش کرد! شهید شهریاری رو تا قبل از شهادتش کی می شناخت؟ که یک تمدن رو صاحب تکنولوژی سوخت بیست درصد کرد! کدوم از ما از وجود اینا خبر داشتیم؟ آنقدر از این آدما داریم! که یکیشو خداوند عزوجل ویترین کرد و حاج قاسم سلیمانی، شد فخر اسلام و ایران! حاج قاسمی که، لوموند فرانسه درباره اش گفته: "قاسم سلیمانی، چه گوارای ایرانی‌ها است" و یا هفته نامه اشپیگل چاپ آلمان در تعریفی اینطور بیان کرده که: قاسم سلیمانی از آن دسته از فرماندهان نیست که در خانه بنشیند و نیروهایش در خط مقدم نبرد باشند. یا در تعریفی دیگر اینگونه بیان شده است که قاسم سلیمانی"قوی‌ترین مرد خاورمیانه" است. در واقع آنچه قاسم سلیمانی برای آن می‌جنگید، جمهوری اسلامی است... اما به خودش که می رسید می گفت: "من بچه‌ی دهات، عشایری و فقیر هستم و ظرفیت تبلیغات را ندارم." آنقدر از این اولیاء خدا که در اوج علم و ایمان و زهد و تقوی هستند داریم که دین خدا رو یاری می کنند و خدا عزیزشون میکنه... آنقدر آدم ها هستند گمنام دارن خالصانه برای کشور کار می کنند، من و شما روحمونم خبر نداره که وقتی شهید شدن و خدا خریدشون تازه مردم اسمشونو می فهمند! آنقدر از این آدمها هستند!... دلیل اینکه این نظام و انقلاب با وجود این همه دشمنی در شرق و غرب عالم، این همه توطئه و خیانت از درون، داره مقاومت می کنه و داره جلو میره... دلیل اینکه برای کافران جهان رجز می خونه و بند دل مومنین و مستضعفین جهان و محکم می کنه وجود همین آدم هاست. این شهدایی که گمنام زمین اند و غریب بین آدما! ولی شهره آسمان ها و ملائک اند!... منَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ ۖ فَمِنْهُم مَّن قَضَیٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن ینتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا...از میان مؤمنان مردانی‌ اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند... رسم است وقتی بزرگی یا مسئول مملکتی رخت سفررا می‌پوشد و می‌رود به یادش دسته گلی را بر میز و صندلی او می‌نهند. عجبا هرچه می گردیم دفتر کار سردار سلیمانی را نمی‌یابیم. میز و صندلی اورا نمی‌یابیم. خدایا دسته گلهای مان را کجا ببریم. کجا بگذاریم... راستی دوستان؛ شما هیچ عکسی از سردار دارید که پشت میزی نشسته باشد. شما هیچ عکسی از سردار سلیمانی دارید که مردم پشت دفتر کارش منتظر باشند. تا گلهای مان را آنجا ببریم. بله یادمان می آید عمده محل کارش پشت خاکریزها بود ودفترکارش سنگری بود که از چند گونی خاک پرشده بود. قبل از هرکاری به این نکته توجه کنید که شهید سلیمانی هیچ وقت به پشت میز نشستن و دستور دادن بسنده نکرد! فرمان حمله و مقاومت نمی‌داد و بعد خودش پشت جبهه کنار بخاری یا زیر باد کولرگازی بشینه!... همیشه تو دل ماجرا بود... یه کم یاد بگیریم... دل ها بسوزد به حال دسته گل‌هایی که حسرت نشستن برصندلی حاج قاسم به دل شان ماند ولی عطرشان دنیا گیرشد. ای مرد، عزیز دل، بزرگی عزت وغرورمان ریشه در پشت خاکریز نشینی و سنگر نشینی تو دارد. "شهید سلیمانی" از معدود فرماندهان عالی ‌رتبه سپاه بود که در این دو دهه جایگاه عالی خود را در قلب عموم مردم ایران حفظ کرد و از آلودگی‌های سیاسی و اقتصادی و... در امان ماند، از این رو شهادتش برای عموم بسیار جان سوز است... قاسم سلیمانی چه داشت که دیگران نداشتند؟ چطور او بی جلوه گری محبوب دل میلیون ها نفر بود؟ پاسخ در نداشته های اوست. در روزگار بدعهد ما، سلیمانی فساد نداشت. سلیمانی جاه طلبی نداشت. سلیمانی چاپلوسی نداشت. سلیمانی نخوت و تکبر نداشت. سلیمانی اصلا حب جاه و مقام نداشت. سلیمانی هیچ بهره ای از دنیای فانی نداشت. سلیمانی ریاکاری نداشت که اگر داشت دختر بی حجاب و باحجاب را هر دو دختران این سرزمین نمی دید. سلیمانی زمینی نبود که آسمانی شد؛ زبون نبود، رشید و شجاع بود. او سمبل کشوری 5000 ساله، تمدنی 2500 ساله و مظلومیتی 1440 ساله بود. در دوران نامردی، سلیمانی "مرد" زیست و "مرد" رفت. اگر سیاسی های کشور یک "مرد" چون او داشتند تا این حد اسیر تفرقه نبودند. سردار "سرباز میهن" ماند و "سرباز میهن" رفت. اگر "سربازی" چون او در جمع اقتصادی های ایرانی بود اوضاع به سامان تر از این بود که امروز هست. بیاموزیم از او چگونه زیستن را و چگونه رفتن را...