تسبیح کهربای عطری 33 دانه درشت

زمان آماده سازی 5 تا 7 روز کاری
(44)

خواص خارق العاده درمانی سنگ کهربا: کهربا از جمله سنگ های شفابخش و بسیار متنوع و نیرومند است و عملی شگفت انگیز بر علیه آلرژی ها، اگزوما و بثورات پوستی دارد.

2,040,000 تومان
این کالا فعلا موجود نیست اما می‌توانید گزینه خبرم کنید را بزنید تا به محض موجود شدن، به شما خبر دهیم.
پیشنهاد شگفت انگیز
کد محصول: 4222
ارسال توسط فروشگاه اینترنتی ربیع
ارسال در سریع ترین زمان ممکن
گارانتی اصالت و سلامت فیزیکی کالا
کشور سازنده: ایران
70 امتیاز با خرید این کالا

اطلاعات بیشتر

سنگ کهربا

کهربا شیرۀ فسیل‌شدۀ درخت است که به دلیل رنگ زیبایش برای ساخت اشیای تزئینی و جواهر به کار می‌رود.

کهربا در واقع صمغ درختان سوزنی از گونۀ کاج در جنگل‌هایی است که بعد‌ها به زیر آب دریا‌ها رفتند و پس از حداقل 50 میلیون سال آن چنان سخت گردید که اکنون به عنوان سنگ کهربا شناخته می‌شود و به ما تصویری از جهان پیش از تاریخ را نشان می‌دهد، چرا که درآنها قطعاتی از زمین، حشرات، گیاهان و حتی پستانداران کوچک به دام افتاده روزگاران پیش از تاریخ نیز یافت می‌شود.

عمده کهربای جهان عمری بین 30 تا 90 میلیون سال دارد.

تقریباً از دوران پارینه سنگی این سنگ‌ها در مناطق مختلف شمال اروپا و عمدتاً به‌طور شناور در سواحل شنی یافت می‌شوند.

ساحل‌های شنی مسطح و آب شور دریا جایگاه مناسبی برای شناورشدن سنگ کهربا هستند.

نیرو‌های عظیم نهفته در موج‌های ساحلی تنها مقاوم‌ترین سنگ‌ها که از کیفیتی عالی برخوردارند را باقی می‌گذارند.

در برخی افسانه‌ها آن را اشک وال‌ها نامیده‌اند و بعضی به آن لقب "طلای دریاها" داده‌اند.

امروزه این سنگ (در مناطقی که لایه‌های رسوبی تشکیل شده‌اند) در عمق 50 متری به اصطلاح زمین‌های آبی رنگ یافت می‌شود.

از یک متر مکعب خاک حداکثر 750 گرم سنگ کهربای خام به دست می‌آید و از این مقدار فقط 25 درصد در تولید سنگ‌های تزیینی به کار برده می‌شود.

بزرگ‌ترین و زیباترین اثر هنری که تاکنون با سنگ کهربا خلق شده، "اتاق کهربا" در سنت‌پترزبورگ روسیه است که پادشاه پروس فریدریش ویلهلم اول معروف به سربازشاه به پطر کبیر تزار روسیه هدیه کرد.

یونانیان این سنگ را "سنگ برق" می‌نامیدند، چراکه با سایش در آن الکتریسیتۀ ثابت ایجاد شده و خاصیت مغناطیسی می‌یابد. از این روست که در زبان فارسی بدان کهربا (کاه ربا) می‌گویند.

به این سنگ نام‌های دیگری هم داده‌اند که از آن جمله می‌توان از اَمبر، سنگ چشم، طلای بالتیک، کوپال، الکترون، گلساریا، گلسوم، ساکریوم، سنگ مایع، سنگ خورشید و سنگ شمال یا سوکینوم یاد کرد.

تسبیح کهربا با دانه‌های خیلی درشت و زرد رنگ از نوعی فسیل دریایی ساخته شده و نوع آلمانی آن از همه معروف‌تر است.

وقتی انگشت خود را روی تسبیح کهربا مالش دهید، کم‌کم گرم می‌شود و با پخش بوی لیمو از خود فضا را معطر می‌کند.

ریشۀ نام کهربا

کهربا در لغت از دو واژۀ کاه و ربا ساخته شده است و به معنای ربایندۀ کاه است. این معنا به این دلیل برای این ماده به کار می‌رود که به هنگام مالیده شدن آن به یک پارچه یا امثال آن، در سطح کهربا الکتریسیته ساکن القاء می‌شود و این الکتریسیته ساکن باعث ربایش کاه می‌گردد.

کهربا در نگاه کانی‌شناسی

کهربا در گروه سنگ‌های اورگانیک (منشأ گیاهی، حیوانی) قرار دارد. در دوران قدیم زمین‌شناسی به صورت صمغ از درختان کاج مخروطی شکل به نام (پیتوس-سوکسینیفرا) خارج شده و پس از خشک و سخت شدن به صورت فسیل و سنگ درآمده است.

اصالت کهربا

سنگ کهربا بسیار سبک و از وزن خالص حدود 1/08 گرم در هر سانتی‌متر مکعب برخوردار است. به همین دلیل در آب‌های شور شناور می‌ماند. این سنگ اشتعال‌زا می‌باشد. در اثر سایش ذرات غبار و تکه‌های پارچه و خرده کاغذ را به خود جذب می‌کند و با مالش پس از اندک زمانی بوی خاص صمغ از آن استشمام می‌شود.

بنابر قانون مصوب 1934 دو نوع سنگ کهربا به رسمیت شناخته شد‌ه‌اند: کهربای طبیعی و کهربای فشرده (پرسی). گونۀ فشردۀ آن درواقع ذرّات و ریزه‌های کهربای طبیعی هستند که ابتدا گرم و ذوب شده و بدون مواد پیوند دهندۀ دیگر سخت می‌گردند. برخی کهربا‌های پرسی حتی رنگ‌آمیزی هم می‌شوند. کوپال نیز صمغی سخت شده است، اما نه با قدمتی بیش از یک میلیون سال.

دیگر سنگ‌های همرنگ با کهربا غالباً مواد پلاستیکی هستند، نه کهربای طبیعی. معروف‌ترین سنگ کهربا که طبیعی‌ترین آنها نیز شمرده می‌شود، کهربای معروف به بالتیکی است.

ترکیب شیمیایی کهربا

کهربا از انواع ناهمگونی از مواد رزینی (صمغی) تشکیل شده که کمابیش در الکل، اتر و کلوروفرم محلولند و همچنین مواد نامحلول. فرمول کلی کهربا C. 10 H. 16 O. است.

سختی کهربا

سختی کهربا در مناطق مختلف تفاوت‌هایی دارد؛ کهربا‌های جوان‌تر، نرم‌تر از آنهایی هستند که مدت‌های طولانی زیر خاک مدفون بوده‌اند.

معادن بزرگ کهربا در جهان

کشور‌های ایتالیا، جمهوری دومینیکن، رومانی، برمه، چین، کانادا، مکزیک، ژاپن، روسیه و آمریکا دارای معدن کهربا هستند. بزرگ‌ترین معدن کهربا در غرب کالیمینگراد در روسیه در عمق 30 متری زمین در زیر شن و ماسه است.

رنگ کهربا

سنگ کهربا را در بیش از 400 رنگ مختلف می‌توان مشاهده کرد؛ از سفید تا زرد، کرم، قهوه‌ای و قرمز و از خاکستری تا سیاه.

عمدتاً کهربا به رنگ کـُنیاکی است که از آن به رنگ کهربایی نیز یاد می‌شود و طیفی از آن در 90 درصد کل سنگ‌های کهربا دیده می‌شود. در کنار این سنگ‌ها، کهربا‌هایی با ترکیب سفید و زرد وجود دارند که جزو با ارزش‌ترین گروه‌ها می‌باشند، چراکه فقط 10 درصد کل سنگ‌ها از آن جمله‌اند. به ندرت سنگ‌های کهربای سبز یا آبی نیز یافت می‌شوند. در واقع خزه، نور و هوا و نیز تعداد حباب‌های هوا در هر سانتی‌متر مکعب، رنگ سنگ را تعیین می‌کنند. کهربا‌های چند رنگ بسیار نادر و از این رو باارزش‌ترند، چراکه این چند رنگی بر تنوع صمغ در آنها دلالت می‌کند.

رنگ کهربایی

این رنگ که در زبان انگلیسی Amber تلفظ می‌گردد، به رنگی بین نارنجی و زرد گفته می‌شود. در صنایع روشنایی این رنگ کاربرد گسترده‌ای دارد، به‌طوری که گاهی اوقات در کنار نور‌های اصلی (آبی، سبز، قرمز) به عنوان کمکی برای ساخت طیف رنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

خواص خارق العاده درمانی سنگ کهربا: کهربا از جمله سنگ‌های شفابخش و بسیار متنوع و نیرومند است و عملی شگفت‌انگیز بر علیه آلرژی‌ها، اگزوما و بثورات پوستی دارد.

به طور کلی سنگ کهربا از فسیل صمغ درختان کاج که به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای عسلی است تشکیل می‌شود و حدود 50 میلیون سال قدمت دارد. بهترین و زیباترین این سنگ‌ها در کشورهای لهستان، دریای بالتیک، اورال و سیبری و جمهوری دومنیکن یافت می‌شود.

تأثیر کهربا بر بدن

کهربا از جمله سنگ‌های شفابخش و بسیار متنوع و نیرومند است و عملی شگفت‌انگیز علیه آلرژی‌ها، اگزما و بثورات پوستی دارد. همچنین آلرژی‌هایی که از حیوانات و گرده‌های گل ایجاد می‌شوند و تب یونجه و غیره را شفا می‌بخشد.

این سنگ درد دندان را در بچه‌ها، ناراحتی‌های ریشۀ دندان در افراد بالغ و سایر ناراحتی‌های دهان را درمان می‌کند. التهابات مفاصل، بیماری‌های مزمن، رماتیسم و دردهای کمر و پشت را کاهش می‌دهد. به علاوه این سنگ کمک بزرگی به دردهای ناحیۀ گلو، زکام، تب، دردهای چشم، ‌گوش و عفونت‌های مجرای تنفسی مانند برونشیت، سرفه و آسم می‌کند.

کهربا سوخت و ساز را در بدن افزایش می‌دهد و عملکرد کبد و تیروئید را حمایت می‌کند. زخم‌ها و التهاب‌هایی که در قسمت زانو، ساق پا، تهیگاه (طرف راست یا چپ شکم، مابین آخرین دنده و لگن خاصره؛ پهلو) و ماهیچه‌های بدن صورت می‌گیرند، توسط کهربا درمان پذیرند.

تأثیر کهربا بر روح و روان

این سنگ باعث تمایل ما به درمان بیماری‌ها و حفظ تعادل در بدن می‌شود. کهربا نیروی اراده را افزایش می‌دهد و ما را در درمان پیش از موقع حمایت می‌کند تا آن را بی‌اهمیت فرض نکنیم.

  • کهربا یا «سنگ آرامش دهنده» نوعی کریستال است که به اعصاب شخص آرامش می‌بخشد.
  • انرژی‌های منفی را از فرد دور می‌کند و او را تشویق می‌کند که زندگی را زیاد سخت نگیرد.
  • این سنگ همچنین در طی مراقبت‌های بعد از عمل جراحی می‌تواند آرامش دهندۀ هیجانات و عواطف باشد.
  • مهار نمودن انرژی‌های اضافی و خارج کردن انرژی‌های منفی.
  • کسب انرژی‌های مثبت و ایجاد آرامش.

تَسْبیح

مهره‌هایی به نخ یا رشته کشیده شده که برای به خاطر سپردن شمارۀ اذکار به کار می‌رود. در بسیاری از ادیان جهان از تسبیح برای شمارش اذکار استفاده می‌شود.

به اعتقاد شیعیان، حضرت زهرا علیهاالسلام از نخستین کسانی بود که در اسلام از تسبیح استفاده کرد. نزد شیعیان تسبیح تربت امام حسین علیه‌السلام ارزش معنوی بالایی دارد. از مشهورترین کاربردهای تسبیح نزد شیعیان قرائت تسبیحات حضرت زهرا علیهاالسلام پس از نماز است. از دیگر موارد استفاده از تسبیح برای استخاره است.

رنگ، اندازه و جنس دانه‌های تسبیح متنوع است و یکی از سوغات اماکن مقدس به شمار می‌آید.

تسبیح کلمه‌ای عربی و از ریشه «س ـ ب ـ ح» و مصدر ثلاثی مزید به معنای منزه و پاک دانستن خداوند است؛ اما برخی این واژه را تصحیف کلمه تسلیخ و تشلیخ (به معنای سجاده و جانماز) و از غلط‌های مشهور می‌دانند. برخی دیگر با استناد به متون ادب فارسی و اشعار برخی شاعران کهن عرب استعمال آن را صحیح و فصیح‌ دانسته‌اند.

تاریخچه

خاستگاه تسبیح را آسیا دانسته‌اند، اما به‌روشنی مشخص نیست که مردم کدام سرزمین آسیایی مبتکر آن بوده‌اند. تسبیح به ظاهر در بسیاری از تمدن‌های کهن به عنوان ابزار ثبت اعداد، روزها و... کاربرد داشته است. در چین باستان مردم رشته‌هایی از نخ با گره‌های مختلف به کار می‌بردند و زنان آفریقایی روزها و ماه‌های بارداری خویش را با گره زدن به رشته‌ای نخ محاسبه می‌کردند.

در بسیاری از جامعه‌های کهن مانند یونان، روم، مصر و هند از تسبیح برای پاسداشت روزهای جشن و آیین‌ها، یا از آن همچون طلسم و تعویذ و وسیلۀ تفأل و تزیین، یا نشانۀ ورود به مرحله‌ای خاص در آیین تشرف استفاده می‌کردند. با گذشت زمان و تحول و پیشرفت فرهنگ، کاربری‌های ابزاری تسبیح در جامعه‌ها محدودتر شد و بیشتر جنبۀ دینی و کاربری مذهبی یافت.

افسانۀ پیدایش تسبیح و پیشینۀ آن

قطع نظر از اینکه تسبیح را بشر آغازین به صورت طوق و به منظور زینت از مهره‌های مختلف به کار می‌برده، به‌طور کلی تسبیح از دوران مسیحیت پیدا شده و مسیحیان تسبیح‌های طویلی را که از انتهای آن صلیب آویزان بود به گردن می‌آویختند. استفاده تسبیح در ابتدا حکم زینت را داشته و برای جنس دانه‌های این تسبیح از همه چیز استفاده می‌کرده‌اند که اغلب آنها شیشه‌ای بوده. بعدها کشیش‌های نستورین که در شرق می‌زیستند از آن برای ذکر اوراد استفاده کردند و بعضی از کاتولیک‌ها نیز به همین منظور آن را به کار می‌بردند، اما پروتستان‌ها هیچ‌وقت بدین شکل از تسبیح استفاده نکردند و حتی استعمال آن را بدان منظور منفور می‌دانند؛ زیرا می‌گویند در کتاب خدا راجع به آن اشاره‌ای نرفته و به‌طور کلی کسانی را که از تسبیح به منظور دینی استفاده می‌کردند نکوهیده و به اوهام‌پرستی و خرافات متهم کرده‌اند. زیرا بر این باورند که عیسی تقلید و اوهام‌پرستی را منع می‌کند و کاربرد تسبیح و امثالهم را از احکام مردم حساب می‌کند نه از احکام خدا. آنگاه که کاتبان و فریسیان اورشلیم نزد عیسی آمده گفتند، چرا شاگردان تو از تقلید مشایخ تجاوز می‌نمایند، او در جواب گفت؛ شما نیز به تقلید خویش از حکم خدا چرا تجاوز می‌کنید. سپس عبادت را عبث می‌کنند؛ زیرا که احکام مردم را به منزلۀ فرائض تعلیم می‌دهند.

ادیان

کاربرد تسبیح در تمام ادیان بزرگ جهان کم و بیش مرسوم بوده است. کهن‌ترین سند مکتوب مربوط به کاربرد تسبیح، متون ادبی هندو است که به رواج استفاده از تسبیح میان برهمن‌ها (کاهنان هندو) اشاره می‌کند. در فلسفۀ بودا، هر بودایی با در دست داشتن تسبیح به مثابۀ جزیی از کل و مهره‌ای کنار مهره‌های دیگر رشته‌ای را تشکیل می‌دهد که این رشته در نهایت به بودا می‌رسد و آنان را به او متصل می‌کند.

یهودیان تسبیحی 32 یا 99 مهره را در روزهای شنبۀ (سَبْت) مقدس در دست می‌گیرند.

در بیشتر گروه‌ها و فرقه‌های مسیحی از تسبیح برای ذکر استفاده می‌شود و فقط برخی از گروه‌های پروتستان هستند که با استفاده از تسبیح برای این کار مخالفند.

باورها

دربارۀ تسبیح باورهایی عامیانه رایج است که بسیاری از آنها در سنت اسلامی و شیعی تأیید نشده است. برای نمونه در برخی مناطق زنان نقش‌هایی را که بر روی‌ آش، حلوا و غذاهای دیگر نذری می‌افتد، علامتی از شکل تسبیح و مهر و پنجۀ ام البنین و یا حضرت فاطمه علیهاالسلام می‌پندارند و آن را به نیت قبولی نذر و نیازشان می‌انگارند. همچنین با گرداندن تسبیح تربت کربلا و خواندن و ذکر و ادعیه بر سفره‌های نذری، قبولی نذر را از خداوند و امامان می‌طلبند.

به باور عامیانۀ برخی گسستن یکبارۀ رشتـۀ تسبیح و پراکنده شـدن مهره‌ها، علامت رواشدن حاجات و به عقیدۀ برخی دیگر نشانۀ پریشانی و پراکندگی است.

در برخی نقاط روستایی و عشایری ایران بر سنگ مزارها شکل مهر و تسبیح را که نشانۀ زهد و ایمان متوفی است، حک می‌کنند.

پس از غسل مردگان، دست مردگان مرد را با تسبیحی 100 یا 33 دانه از تربت کربلا می‌دهند و مردگان زن را با دست‌بند و انگشتر و گلوبندی تسبیح مانند که از خاک کربلا تهیه شده و نام «پنج تن» بر آن حک شده است، می‌آرایند.

حضرت فاطمه علیهاالسلام برای شمارش ذکر، تسبیحی از جنس پشم تابیده شده با 34 گره (به اندازۀ شمارۀ تکبیرها) داشتند؛ اما پس از شهادت حمزه علیه‌السلام، تسبیحی از خاک قبر ایشان ساخت و دیگران نیز در ساخت تسبیح، از آن حضرت پیروی کردند.

در برخی از روایت‌ها ماجرای تسبیح حضرت زهرا علیهاالسلام این‌گونه گزارش شده است که کار سخت و طاقت‌فرسای خانه موجب زحمت و مشقت فراوان دختر پیامبر شده و از دست آن بسیار رنجور شده بود. با پیشنهاد علی علیه‌السلام و موافقت‌ فاطمه علیهاالسلام بنا شد که از پیامبر خدمتگزاری درخواست کنند. رسول خدا در مقابل این خواسته پیشنهاد نمود تا چیزی به ایشان بیاموزد که بهتر از خدمتکار است و سپس تسبیحی را به ایشان آموخت که تسبیح به آن حضرت منسوب شد. سخن علامه بیانگر آن است که جایگاه بلند و عظمت وجودی حضرت فاطمه موجب شده که تسبیحی این چنین که مصداق ذکر کثیر و دارای فضایلی بسیار است تشریع شود.

در برخی از روایات مربوط به تسبیح آن حضرت آمده است که پیامبر پس از آموختن آن به دخترش فرمود: «این تسبیح بهتر از دنیا و هر آن چیزی است که در دنیا وجود دارد.» حضرت فاطمه علیهاالسلام به پاس آن سه بار فرمود: «از خدا و رسولش خشنودم» در بسیاری از منابع روایی اهل سنت آمده است که امیرالمومنین علیه‌السلام پس از آن هرگز و در هیچ شرایط این تسبیح را ترک نکرد.

روایتی است از امام صادق علیه‌السلام که حضرت فاطمه علیهاالسلام برای شمارش ذکر، از تسبیحی به جنس پشم تأبیده شده استفاده می‌کرد که به اندازۀ شماره تکبیرها، 34 گره داشت؛ اما پس از شهادت حضرت حمزه علیه‌السلام تسبیحی از خاک قبر او ساخت و دیگران نیز در ساختن از تربت، از ایشان پیروی کردند تا هنگامی که امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسید و تربت کربلا تقدس ویژه‌ای یافت.

قسمت‌های مختلف تسبیح

سر تسبیح یا منگوله: هر تسبیح دارای یک یا دو منگوله است. منگوله‌های برخی تسبیح‌های نفیس، زربافت یا نقره‌بافت است.

شیخک: مهره‌ای مخروطی شکل در زیر منگوله که بزرگ‌تر از دیگر مهره‌هاست. در برخی مناطق شیخک را «‌خلیفۀ سُبحه‌» یا صوفی، امام و محراب سبحه نیز می‌نامند.

عدسک: دو مهره شبیه عدس که کوچک‌تر از دیگر مهره‌ها هستند و گاهی از جنس دیگری ساخته می‌شوند و دانه‌های تسبیح را به 3 قسمت تقسیم می‌کنند.

در تسبیح 100 دانه، دانه‌ها به دو قسمت 33 دانه در دو طرف شیخک، و یک قسمت 34 دانه در میان دو عدسک تقسیم شده است.

ساختمان تعداد مهره‌ها

تسبیح‌ غالباً 100 دانه یا مهره دارد که مسلمانان و شیعیان آن را نشانۀ 100 اسم خداوند و یا نمادی از شماره تسبیحات حضرت زهرا علیهاالسلام می‌دانند.

تسبیح با مهره‌هایی به تعداد 25، 33، 34 و 1000 نیز به کار می‌رود. تسبیح 1000 دانه به برخی صوفیان و دراویش اختصاص دارد که برای ذکر در مراسم خاک‌سپاری به دست می‌گیرند و 3 بار می‌گردانند و هر بار 1000 لا اله الا الله می‌گویند.

شکل

تسبیح‌ها را از لحاظ شکل به دوکی (تسبیح‌هایی با مهره‌های بـه شکل دوکِ تراشیـده)، خرمایـی-سنجدی (تسبیح‌هایی با مهره‌های به شکل هسته‌های خرما و سنجد) و تسبیح‌های کروی (مهره‌های آن از طریق ریخته‌گری و قالب‌گیری تهیه می‌شوند) دسته‌بندی می‌کنند.

جنس

  • تسبیح‌های گلی مانند تسبیح‌های ساخته شده از خاک کربلا و تربت آستانۀ امامان دیگر.
  • سنگ‌های معدنی گران‌بها مانند عقیق، یشم، یاقوت، مروارید، زمرد، فیروزه، لاجورد و... . از جمله معروف‌ترین تسبیح‌های ساخته شده از سنگ‌های معدنی، تسبیح «‌شاد مقصود‌» یا «شاه مقصود» است که از سنگی خاص از معادن قندهار افغانستان ساخته می‌شود و نوعی از آن بسیار کمیاب و گران‌بهاست. تسبیح عقیق از معادن یمن ساخته می‌شود که به تسبیح یمانی معروف است.
  • چوب، میوه و هستۀ میوۀ برخی درختان مانند آبنوس، شمشاد، یسر و خرما.
  • شاخ و استخوان و عاج حیواناتی مانند گوزن، شتر و فیل.
  • بلور، شیشه و پلاستیک.

نحوه ساختن

ساخت تسبیح در بسیاری از اماکن مقدس و امامزادگان رواج دارد. در خراسان افراد بسیاری در معادن پازر (سنگی سبز رنگ)، فرومد و عباس آباد مشغول تسبیح‌سازی از این سنگ هستند. آنها با تراش سنگ و خوابانیدن آن در روغن کرچک، تسبیح‌ها و اشیای زینتی می‌سازند.

کسانی به بند و رشته کشیدن مهره‌های تسبیح و فروش آن می‌پردازند که به این حرفه، «‌تسبیح بندکن‌» می‌گویند.

مرغوبيت

مرغوبيت تسبيح‌ها را مي‌توان در جور بودن و يكدست بودن دانه‌ها خلاصه كرد. تسبيح‌هاي مرغوب شاه مقصود رنگ‌هاي يكنواخت دارند و نامرغوب آنها داراي رگه و لكه مي‌باشد. در تسبيح‌هاي استخواني كه به سبك تراش درست مي‌شوند، مرغوبيتشان در تراش خوب و دانه‌هاي يك اندازه مي‌باشد. تسبيح‌هاي گلي و ريخته‌گري گران‌قيمت به دو دسته معروف كار عبدالله و كار سيد تقسيم مي‌شوند كه كار عبدالله را بعضي بهتر مي‌دانند و مرغوبيت اين تسبيح‌ها بستگي به دوام و قرص بودن دارد كه به وسيلۀ مخلوط كردن گل تسبيح با براده‌هاي بعضي فلزات (مخصوصاً در تسبيح‌هاي گلي گران‌قيمت از براده‌هاي طلا استفاده مي‌كنند) و خوب به عمل ‌‌‌آوردن گل تأمين مي‌گردد. تسبيح‌هايي هم هست كه به تسبيح‌هاي نقره‌كوب معروفند و جنس دانه‌هاي مرغوب آنها از يسر است و بر روي اين دانه‌ها از ميخ‌هاي كوچك نقره براي زينت استفاده كرده‌اند كه مرغوبيت آنها بستگي به جنس نقره دارد.

مضمون تسبیح

الله اکبر: تکبیر در لغت به معنای تعظیم است و در اصطلاح، توصیف خداوند به کبریایی عظمت در اعتقاد، گفتار و عمل است.

خداوند در قرآن کریم به پیامبرش دستور می‌دهد که او را به بزرگی یاد کند: «و ربک فکبّر»؛ «ربّ» انسان همان‌ «الله» است که همۀ صفات جمالیه و جلالیه را داراست. روایتی است از امام صادق علیه‌السلام که هرگاه تکبیر گفتی، همۀ آنها را که ما بین آسمان و زمین است در مقابل عظمت خداوند کوچک بشمار. همچنین آن حضرت در حضور یکی از اصحاب خویش که تکبیر را به «بزرگی خداوند از همه چیز» معنا کرده بعد این پرسش را مطرح می‌کند که آیا اساساً در مقابل خداوند، وجودی هست که او برتر از آن باشد؟ این مطلب کنایه از آن است که هیچ موجودی مستقل و بریده از خداوند در برابر او وجود ندارد؛ سپس تفسیر درست تکبیر را خود این گونه بیان فرمودند که خداوند بزرگ‌تر از آن است که قابل توصیف باشد.

به گفتۀ علامه طباطبایی رضوان‌الله‌علیه در تفسیر آیۀ مزبور، تکبیر، منسوب دانست خداوند به کبریا و عظمت از جهت اعتقاد و عمل و قول و فعل است؛ به این ترتیب که خداوند را از اینکه چیزی برابر با او یا بالاتر از او باشد منزه بدانیم؛ بنابراین چیزی نیست که شریک یا غالب بر او باشد و هیچ نقصی وجود ندارد که بر او عارض شده و هیچ وصفی نیست که او را محدود سازد.

الحمدلله: واژه‌شناسان، حمد را نقیض ذم و اعم از شکر دانسته‌اند. آنان همچنین تحمید را ستایش و حمد مکرر خداوند معنا کرده‌اند. «حمد»، ثنا و ستایش کسی است که از روی اختیار، کاری زیبا و قابل ستایش انجام داده باشد؛ اما «مدح» شامل ثنا بر عمل غیراختیاری نیز می‌شود؛ مانند مدح کردن کسی به خاطر زیبایی و حسن وی. افزون بر این، برخلاف حمد، مدح شامل موجودات بی‌جان نیز می‌شود؛ مانند مدح جواهری زیبا. در تفاوت حمد و شکر نیز گفته شده است که حمد فقط با زبان و در مقابل نعمت و غیر نعمت است و شکر فقط در مقابل نعمت است و به صورت غیرزبانی نیز انجام می‌شود؛ حمد اختصاص به خداوند دارد، اما شکر دربارۀ غیرخدا نیز به کار می‌رود. برخی نیز حمد و شکر و حمد و مدح را به یک معنا دانسته‌اند.

سبحان‌ الله: ترکیب کلمۀ «سبحان الله» نُه بار در قرآن کریم آمده است. برخی از مفسران «سبحان» را اسم مصدر و برخی دیگر آن را مصدر دانسته‌اند. «سبحان الله» یعنی منزه می‌دانم خداوند را از هر آن چیزی که شایستۀ ساحت قدسی او نباشد. از حضرت علی علیه‌السلام در تفسیر آن نقل شده است که «سبحان الله» بزرگداشت خداوند و منزه دانستن اوست از آنچه که مشرکان دربارۀ او می‌گویند و هرکس این ذکر را بگوید، تمام فرشتگان بر او درود می‌فرستند. امام صادق علیه‌السلام نیز آن را سبک‌ترین ذکر بر زبان و بلیغ‌ترین آن دانسته است. در خصوص ارتباط این سه ذکر با یکدیگر، نکاتی از سوی دین پژوهان ارایه شده است. برخی معتقدند که تحمید و تسبیح را می‌توان به جای یکدیگر به کار برد؛ زیرا صفات ثبوتیه و سلبیه در خارج، لازم و ملزوم یکدیگرند؛ برای مثال: نفی جهل همراه با اثبات علم و اثبات علم همراه با نفی جهل است؛ بنابراین گاهی به تناسب لازم، وصفی با تسبیح.

احکام و شرایط تسبیح

تسبیحی که پس از نماز واجب خوانده شده و فضیلت بسیار دارد، باید به نماز متصل بوده و نمازگزار از حالت نماز خارج نشده باشد؛ همانگونه که امام صادق علیه‌السلام تسبیحش را به نماز متصل نموده و سفارش می‌فرمود که تحمید به تکبیر و تسبیح به تحمید متصل شده و در میان آنها فاصله‌ای ایجاد نشود. همچنین مستحب است که پس از تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام یک بار ذکر «لا اله اله الله» گفته شود.

از جمله احکام فقهی مربوط به تسبیح حضرت زهرا علیهاالسلام این است که چنانچه کسی در تعداد تکبیر یا تسبیح یا تحمید گفته شده شک کند، در صورتی که شک وی بعد از محل نباشد، بنا را بر اقل می‌گذارد و در غیر این صورت به شک خود اعتنا نمی‌کند. همچنین مستحب است که با تسبیحی از تربت امام حسین علیه‌السلام این ذکرها شمارش شوند؛ زیرا در روایتی از امام صادق علیه‌السلام آمده است که هرکس تسبیحی از تربت حرم امام حسین علیه‌السلام به همراه داشته باشد، از تسبیح کنندگان به شمار می‌آید؛ هر چند ذکری هم بر زبان جاری نسازد. همچنین پاداش تسبیح گفتن با تربت آن حضرت بالا رفتن چهارصد درجه و برآورده شدن چهارصد حاجت است و به همین تعداد برای گوینده کار نیک نوشته می‌شود و گناه از نامۀ اعمال وی پاک خواهد شد.

شیخ صدوق با استناد به اینکه انگشتان دست در روز قیامت مورد سوال قرار می‌گیرند، شمارش تسبیح با انگشت‌ها را با فضیلت‌تر از شمارش با تسبیح ساخته شده از غیر تربت امام حسین علیه‌السلام دانسته است؛ ولی برخی از فقیهان این سخن را نپذیرفته‌اند.

موارد استحباب تسبیح

چنان که اشاره شد از جمله موارد استحباب تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام که بر آن تأکید شده، هنگام خواب و پس از نمازهای واجب است. طبق نظر برخی از فقیهان به ویژه طباطبایی یزدی در العروة الوثقی و نیز بسیاری از فقیهان معاصر که به آن حاشیه زده‌اند، استحباب تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام اختصاصی به نمازهای واجب نداشته و پس از هر نمازی استحباب دارد و حتی گفتن آن به تنهایی و بدون آنکه در تعقیب نماز باشد نیز مستحب است. در تأیید این دیدگاه می‌توان به برخی از روایت‌ها اشاره نمود که در آن به مستحب بودن تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام در بعضی از نمازهای مستحبی و زیارت‌نامه‌ها تأکید شده است.

مشخصات

مشخصات کلی
برند
فروشگاه محصولات و مصنوعات فرهنگی ربیع
گارانتی
دارد
ضد خش
بله
بسته بندی
سلفون کشی شده بوسیله پلاستیک های حباب دار و بسته بندی پستی .
ارسال
ارسال به سراسر کشور تحت لیسانس شرکت پست جمهوری اسلامی ایران
ساخت کشور
ایران

دیدگاه ها (1)

سعید اصغرنژاد | کاربر
17 / تیر / 1400
چقدر قشنگه از عکسش بهتره