ولادت امام حسن عسکری (علیه السلام)

ولادت و کنیه پیشوای یازدهم

امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، امام یازدهم شیعیان، در روز جمعه مصادف با هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ قمرى در مدینه دیده به جهان گشود. پدر ارجمند ایشان امام هادی (علیه‌السلام) و نام مادرش، «حُدیث» است و براى این بانوى پرهیزکار و شایسته، نام‌ هاى دیگرى چون "سلیل"، "سوسن" و "جده" نیز گفته شده است. در ستایش این بانو در روایتی از قول امام علی‌النقی (علیه السلام) آمده است: «سلیل مسلولة من الآفات و العاهات و الأرجاس و الأنجاس»؛ سلیل از آفتها، گزندها، پلیدیها و ناپاکیها محفوظ است‏.

کنیه آن حضرت «أبو محمد» است و این کنیه را امام هادی (علیه السلام) بر ایشان نهاده اند که اشاره به این دارد که فرزند آن حضرت، امام منتظر است که روایات ائمه پیشین ایشان را همنام پیامبر معرفی نموده بودند. «عسکری» و «زکی» نیز از القاب مشهور پدر امام زمان (علیه السلام) است. تولد امام حسن عسکرى علیه‌السلام در مدینه، مقارن بود با خلافت "متوکل" (دهمین خلیفه سلسله عباسیان). هنگامی که امام عسکری (علیه السلام) در دوران طفولیت به سر می برد، متوکل پدرش امام هادی (علیه السلام) را به شهر سامراء منتقل نمود و لذا آن حضرت از کودکی در سامرا بودند.

دو وظیفه حساس امام

امام حسن عسکری (علیه السلام) افزون بر مسئولیت هدایت و ارشاد مردمان و بیان احکام راستین اسلام، دو وظیفه حساس دیگر نیز بر عهده داشت: یکی، آماده ساختن شیعیان برای زمان غیبت و دیگری، معرفی فرزند خویش به عنوان آخرین امام و مهدی موعود. با وجود خفقان شدید در سامرا و تلاش های جاسوسان خلیفه، امام حسن عسکری (علیه السلام) به بهترین صورت ممکن این دو کار را انجام داد. ارتباط با شیعیان جهان اسلام از سوی دستگاه پنهانی وکیلان صورت می گرفت و ایشان از هر فرصتی برای خبر دادن درباره جانشین خویش به شیعیان استفاده می کرد.

برای نمونه، در روایتی آمده است که روزی امام حسن عسکری (علیه السلام) چهل نفر از شیعیان مورد اعتماد خود را جمع کرد و مهدی موعود را به آنان نشان داد و فرمود: «این امام شما پس از من است. از او اطاعت کنید و پس از من دچار اختلاف نشوید که هلاک خواهید شد».

معدن فضیلت و وارستگی

عظمت معنوی و فروغ کمالات حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) دوست و دشمن را چنان تحت تأثیر قرار می داد که ناگزیر در برابر ایشان سر تعظیم فرود می آوردند و زبان به مدح و ستایش آن بزرگوار می گشودند. عبیدالله بن خاقان از درباریان و رجال مهم حکومت عباسی و پسرش احمد، متصدی و مأمور اخذ مالیات بود و از دشمنان امام شمرده می شد. حسن بن محمد اشعری و محمد بن یحیی و دیگران آورده اند که روزی در مجلس او سخن از علویان و عقایدشان به میان آمد. احمد گفت: من در سامرا کسی از علویان را از نظر روش و وقار و عفت و نجابت و فضیلت و عظمت در میان خانواده خویش و تمامی بنی هاشم مانند حسن بن علی بن محمد (امام عسکری) ندیدم.

نشانه های مؤمن

در حدیث معروفی از امام حسن عسکری (علیه السلام) آمده است: علامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)، خواندن «بسم الله الرّحمن الرّحیم» (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را ـ در حال سجده ـ روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین (علیه السلام) انجام دادن.