تاریخچه نذر
نذر را می توان به عنوان تعهدی دانست که انسان نسبت به خدای خود انجام می دهد تا در صورت برآورده شدن خواسته اش، عملی پسندیده را انجام داده یا عملی ناپسند را ترک کند. نذر کردن یا نذری دادن از آن دسته سنت ها و مراسماتی است که در همه ادیان الهی به آن اشاره شده است و در فرهنگ های مختلف سابقه طولانی دارد.
نذرها از نظر برقراری ارتباط معنوی بین شخص و خداوند و نیز تقرب به درگاه او اهمیت دارند. نذر کردن و اجرای آن به افراد اجازه می دهد تا علاوه انجام عملی خیر به تقویت اراده و رشد روحی بپردازند. از نظر مردم اطعام، خیرات و پخش نذری نه تنها مایه برکت و ثواب است، بلکه یک کار معنوی و مقدس به حساب می آید و هیچ گاه مشکلات اقتصادی نتوانسته تأثیری بر این امر داشته باشد.
قرآن کریم نیز در چند آیه درباره نذر و وفای به آن صحبت می کند. این کتاب مقدس درباره نذر روزه سکوت حضرت مریم (ع) پس از ولادت حضرت عیسی (ع) می فرماید: ... و هر گاه کسی از انسان ها را دیدی، با اشاره بگو: من برای خداوند رحمان روزه ای نذر کرده ام ... (سوره مریم، آیه 26)
پیشینه نذری دادن در ایران
با اینکه نذری دادن های امروزه ما متأثر از آموزه های اسلامی است اما ریشه نذری در ایران به مدت ها قبل از ورود اسلام یعنی دوران ساسانی می رسد. بقایایی که از حکومت ساسانیان در اکتشافات باستان شناسی به دست آمده است نشان می دهد که نذری دادن ایرانی ها در آن دوره شباهت زیادی به حال حاضر داشته است. در آن دوران دین رسمی ایران زردشتی بود و مردم در مراسمات و اعیاد مذهبی، در حد وسع و توان خود طعامی را بین قشرهای ضعیف تقسیم می کردند. بیشترین غذای نذری ساسانیان آش با انواع بلغور بود و تکه ای نان در کنار آن. سنت قربانی کردن نیز یکی از آیین های نذری در ایران باستان بوده است.
نذری دادن در محرم
نذرها می توانند در طول زمان و شرایط مختلف، انواع متفاوتی داشته باشند. نذرهای مالی، عبادی، خدماتی و نذر مواد غذایی از جمله نذرهایی هستند که توسط افراد مختلف و به تناسب خواسته هایشان انجام می گیرد. در این میان نذر مواد خوراکی و غذای نذری از محبوبیت خاصی بین مردم برخوردار است و از گذشته تا به امروز جایگاه ویژه ای نزد ایرانیان و عزادارن اباعبدالله الحسین داشته است.
اینکه در گذشته و در عزاداری محرم، مردم چه غذاهایی را نذر می کرده اند، اطلاعات مشخصی در دست نیست. بررسی های انجام شده نشان می دهد پلوی ساده به همراه گوشت و ادویه از اولین نذری های رایج در دوران صفویه بوده است. نذری محرم دوران قاجار بیشتر شربت، آب و آش بوده و چای نیز همواره پای ثابت مجالس روضه و نوشیدنی متداول به وقت تماشای آیین های تعزیه و شبیه خوانی بوده است.
امروزه می توان ده ها نوع خوراکی را نام برد که در شهرهای مختلف ایران به عنوان نذری استفاده می شود اما صحبت از غذای نذری امام حسین و نذری محرم در ایران که می شود، اسم خورشت قیمه در صدر است. آش، شله زرد و شربت های زعفرانی از دیگر خوردنی هایی هستند که در ماه های محرم و صفر به طور گسترده در هیئت ها و ایستگاه های صلواتی توزیع می شوند.
نذری متفاوت
اگر چه پخش غذای نذری و اطعام عزادارن حسینی از بزرگترین کارهای خیر در ماه محرم محسوب می شود، اما در سال های اخیر نگاه جدیدی به انجام کار خیر در این ماه به وجود آمده است. بسیاری از نیکوکاران و کسانی که باید نذر و نذورات خود را ادا کنند، ترجیح می دهند با کمک های متفاوتی به نیازمندان، رنگ و بوی دیگری به محرم ببخشند.
در همین راستا، مجموعه ربیع محبت به همت استارتاپ ربیع و با همکاری موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، پویش بزرگ «با حسین بمان» را آغاز نموده است. اهداف اصلی این پویش، حمایت از خانواده، تعظیم شعائر دینی و گسترش سبک زندگی اسلامی در میان خانواده های نیازمند و مناطق محروم می باشد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر و مشارکت می توانید از طریق لینک زیر به صفحه این پویش مراجعه نموده و از با انتخاب کالاهای در دسترس نسبت به اهدای آن ها به نیازمندان اقدام نمایید.
0 نظرات