سلام و عرض ارادت به حضرت اباعبداللّه علیه السلام

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین

                               ای رحمت عام یا ابا عبدالله                                       ای ذکر مـــدام یا ابا عبدلله

                               حالا که نشد حرم بیایم آقا                                         از دور ســــلام یا ابا عبدلله

یکی از ممیزات شیعه در همه جوامع عرض ارادت به محضر حضرت ابا عبدالله الحسین می‌باشد. یکی از شعارهایی که کمابیش در همۀ جـوامع شیعی دیده می‌شود، جمله یا عباراتی است که یادآور سلام فرستادن به محضر امام حسین علیه‌السلام پس از نوشیدن آب می‌باشد. در اماکن عمومی هر جا که ظرف یا شیر آبی برای رفع عطش باشد، جملاتی مانند «السلام عـلیک یا ابـا عبدالله»، «سلام بر حسین»، «بنوش به یاد حسین» و... دیده می‌شود.

عرض سلام به محضر امام حسین علیه‌السلام از جنبه‌های مختلفی برخوردار است که هرکدام شایسته توجه ویژه می‌باشد.

جـنبه تـاریخی

آنچه در تاریخ‌های موثق آمده این است که در منزلگاه شراف، لشکر اموی به فرماندهی حر بن یزید ریاحی مسیر حرکت امام حسین علیه‌السلام را در گرماگرم نمیروزی عراق بستند. آن حضرت به اصـحابشان دسـتور دادند که ذخایر آب خود را به نیروهای دشمن داده تا آنها را از مرگ حتمی نجات دهند، زیرا شخصیتی مانند امام حسین علیه‌السلام شریف‌تر از آن بوده که نظاره‌گر جان دادن انسان‌هایی از فرط تشنگی باشند، هـر چـند کـه آن افراد به جناح دشمن تـعلق داشـته و بـه قصد جنگ با وی آمده باشند. در این نمونه از سقایت، خود حضرت نیز به نیروهای لشکر دشمن آب دادند. دریغا که لشکریان دشمن کوته‌فـکرتر از آن بـودند کـه به لطافت روحی حضرت توجه کرده و متنبه شـوند. صـد افسوس، همان‌هایی که آن روز به امر و به دست حضرت از مرگ حتمی نجات یافتند، چند روز بعد آب را از اهل حرم دریغ کرده، اکـثریت قـاطع مـردان و خود آن حضرت را تشنه لب از دم تیغ گذراندند.

جنبه آیینی و شعایر دینی

روایتی در کتاب شریف کامل الزیارات آمده است که داود بن کثیر الرقـی نـقل می‌کند که روزی در خدمت امام جعفر صادق علیه‌السلام بود، آن حضرت آب نوشیده و پس از آن چشمان مـبارک آن حـضرت پر از اشـک گشت و رو به داود کرده فرمودند: ای داود، خداوند قاتل امام حسین را لعنت کند. هیچ بنده‌ای نیست که آب بـنوشد، حـسین را یاد کرده و قاتلش را لعنت کند مگر آن که خداوند او را به اجر صدهزار حـسنه، مـحو شـدن صدهزار گناه، بالا بردن صدهزار درجه و ثواب آزاد کردن صدهزار بنده، پاداش داده و خداوند او را در روز قیامت بـا دل خـنک مـحشور می‌کند.

جـنبه زیارتـی

تاریخ اسلام شاهد بوده است کـه زیارت کـردن قبر شـریف امـام حـسین بارها با خوف و فـشارها و خطرات جانی همراه بود. نمونه‌هایی از این فشارها در دوران بنی امیه و سپس بنی عباس، به ویژه در دوران حکومت متوکل عـباسی بـود. دقیقاً ناظر بر همین فشارها اسـت کـه زیارت در دوران خـوف و فـشار بـه صورت سه مـرتبه گـفتن ذکر شریف «السلام علیک یا ابا عبدالله» معنا پیدا می‌کند.

جنبه اعتقادی

یاد کردن و به ویژه تقدیم سلام به محضر نورانی امام حسین علیه‌السلام، ولو به صورت بر زبان جـاری کـردن ذکر شریف «السلام علیک یا ابا عبدالله» هم سعادت زیارت از راه دور بوده و هم برای ذکر اجر و پاداش دارد. از سوی دیگر چنین زیارتی که هر لحظه می‌توان آن را انجام داد، اعتقاد به امام حسین علیه‌السلام را تحکیم بـخشیده و در پرتـو سلام بر آن حضرت، شخص سلام کننده پاسخ سلام را دریافت می‌کند. بسیار روشن است که دریافت جواب سلام از سوی امام حسین علیه‌السلام بـرکات وصـف ناشدنی دارد.

جنبه سیاسی

تقدیم سلام به محضر امام حـسین علیه‌السلام نـوعی اعلان موضع سیاسی زائر می‌باشد. این که در غالب زیارتنامه‌های آن حضرت، عبارت سلام و صلوات بـر آن حـضرت وجود دارد. از این رو، قرائت هر روز زیارت پر فیض عـاشورا؛ یعنی تجدید پیمان روزانه بـا آن حضرت به صورت خطاب قرار دادن مستقیم آن حضرت است. چه سعادتی بالاتر از اینکه زائر به این معرفت برسد که هر روز به طور مستقیم و به صورت گفتگویی دو طرفه به محضر امام حسین علیه‌السلام عرض سـلام و ادب نماید و پاسخ کیمیای اثر آن وجود شریف را دریافت نماید.

تقدیم سلام به محضر ارباب و در طرازی جامع‌تر، زیارت جامعه و تقدیم سلام به محضر همه معصومین علیهم‌السلام تجلی دو اصل اعتقادی تـولی و تـبری در انـدیشه دینی شیعی می‌باشد. با این نگاه، سلام کـردن بـه امام در هر لحظه‌ای که زائر به آن توفیق یابد، عین عمل به دو اصل اعتقادی تولی و تبری است و این فرهنگ را در ذهـن و جـان زائر نـهادینه می‌کند که حق و باطل در یک جا جمع نشده، تولی نسبت بـه امام حسین علیه‌السلام مقدمه تبری از خط فکری و عملکرد دشمنان ایشان است.

خلاصه اینکه تقدیم سـلام بـه محضر امام حسین علیه‌السلام با گفتن ذکر شریف «السلام علیک یا ابا عبدالله» در بر دارنده جنبه‌هـای گـوناگونی بـوده و به نوعی کوتاه‌ترین زیارتنامه برای آن حضرت می‌باشد.